Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (... ).

W myśl zaś art.8 ust. 3 cytowanej ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych.

Zaznaczyć przy tym należy, iż obowiązek określenia symbolu statystycznego usługi lub towaru ciąży na wykonawcy lub sprzedawcy. W przypadku wystąpienia wątpliwości w ustaleniu właściwego grupowania, do którego należy zaliczyć dany towar lub usługę, podatnik powinien zwrócić się o pomoc do uprawnionego organu statystycznego. Stosownie do przepisów ustawy z dnia 29 czerwca 1995r. o statystyce publicznej (Dz.U. Nr 88, poz. 439 z późn. zm.), organem uprawnionym do interpretacji i udzielania wyjaśnień związanych ze stosowaniem klasyfikacji statystycznych jest Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź.

Na podstawie art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy w przypadku, gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. Z kolei przepis art. 27 ust. 4 pkt 3 ustawy stanowi, iż przepis ust. 3 stosuje się do usług prawniczych, rachunkowo-księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1); przetwarzania danych i dostarczania informacji; architektonicznych i inżynierskich (PKWiU 74.2) - z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1; tłumaczeń.

Mając na uwadze powyższe uregulowania, tut. Organ stwierdza, iż usługi doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania świadczone przez Podatniczkę na rzecz niemieckich podatników podatku od wartości dodanej, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Usługi te winny być natomiast opodatkowane i rozliczone przez nabywcę tych usług w kraju jego siedziby (miejsca zamieszkania), tj. w Niemczech.

Strona świadcząc przedmiotowe usługi na rzecz ww. kontrahentów winna zgodnie z art. 106 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wystawić fakturę VAT.

Wystawiona w takim przypadku faktura powinna zawierać dane określone w § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 97, poz. 971).

Jednakże z § 12 ust. 15 ww. rozporządzenia wynika, iż faktura wystawiona przez podatnika świadczącego usługi określone m.in. w art. 27 ust. 3, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem winna zawierać adnotację, iż podatek rozlicza nabywca.

Ponadto faktura taka w myśl § 30 ust. 4 rozporządzenia winna zawierać również numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju.

Natomiast w przypadku świadczenia przez Podatniczkę przedmiotowych usług na rzecz niemieckich podmiotów, niebędących podatnikami podatku od wartości dodanej zastosowanie znajduje art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Oznacza to w efekcie, iż powyższe usługi podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Odnośnie podniesionej w zapytaniu Strony kwestii prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabytych towarów i usług, tut. Organ stwierdza, iż:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie zaś do art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

W przypadku zatem, gdy spełnione zostaną warunki wskazane w powyższym przepisie Podatniczka będzie uprawniona do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, związany z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do świadczenia usług doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Stosownie do art. 87 ust. 2 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 3, zwrot różnicy podatku następuje na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju wskazanym w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika.

W myśl zaś art. 87 ust. 3 ustawy, różnica podatku podlegająca zwrotowi w kwocie przekraczającej wartość podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów lub usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, powiększonej o 22% obrotu podatnika opodatkowanego stawkami niższymi niż określona w art. 41 ust. 1, podlega zwrotowi w terminie 180 dni od dnia złożenia deklaracji podatkowej.

Jednakże przepis art. 87 ust. 4 pkt 2 ustawy stanowi, iż na umotywowany wniosek podatnika złożony wraz z deklaracją podatkową, kwota różnicy podatku podlegająca zwrotowi w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia ulega podwyższeniu, jeżeli podwyższenie tej kwoty jest uzasadnione kwotą podatku naliczonego od nabytych towarów i usług dotyczących m.in. świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju.

Natomiast art. 87 ust. 5 ustawy wskazuje, iż na umotywowany wniosek, podatnikom dokonującym dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju i niedokonującym sprzedaży opodatkowanej przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1, w terminie określonym w ust. 4.

W celu uzyskania zwrotu kwoty różnicy podatku (art. 87 ust. 4 ustawy) lub zwrotu kwoty podatku naliczonego (art. 87 ust. 5 ustawy), Strona winna złożyć umotywowany wniosek, z którego powinno wynikać, iż świadczone usługi wykonywane były poza terytorium kraju oraz, że nabyte towary i usługi, od których podatek naliczony podwyższa kwotę zwrotu, są związane z tymi usługami. Podatniczka jest zobowiązana także posiadać dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z usługami świadczonymi poza terytorium Polski.

Odnosząc się natomiast do kwestii wykazania w deklaracji podatkowej VAT-7 obrotu z tytułu usług świadczonych na rzecz niemieckich podatników podatku od wartości dodanej, tut. Organ stwierdza, iż obrotu takiego nie należy wykazywać w deklaracji podatkowej VAT-7.

Natomiast w przypadku, gdy przedmiotowe usługi świadczone są dla niemieckich podmiotów niebędących podatnikami podatku od wartości dodanej, obrót z tego tytułu winien być wykazany w deklaracji podatkowej VAT7 jako dostawa w kraju z uwzględnieniem właściwej stawki podatku od towarów i usług.