Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco: Spółka wypowiedziała pracownicy umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony z zachowaniem 6-miesięcznego okresu wypowiedzenia. W związku z rozwiązaniem umowy o pracę pracownicy przysługiwała jednorazowa odprawa pieniężna w wysokości 30.000 zł brutto. W okresie wypowiedzenia pracownica zaskarżyła do Sądu Pracy wypowiedzenie umowy o pracę. W związku z powyższym wypłata odprawy została wstrzymana do chwili zakończenia postępowania sądowego. Spółka zwróciła się do sądu o zgodę na złożenie do depozytu kwoty 30.000 zł tytułem jednorazowej odprawy, na co uzyskała zgodę sądu. W dniu 20.02.2004 r. Spółka otrzymała postanowienie sądu z dnia 5.02.2004 r. o wypłaceniu byłej pracownicy kwoty 30.000 zł z depozytów sądowych. W związku z tym, że wypłacona kwota stanowiła wartość brutto, była pracownica została poinformowana, iż ciąży na niej zobowiązanie podatkowe wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) wolne od podatku dochodowego są odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem między innymi odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

W myśl art. 31 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej (zwane zakładami pracy), są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacone przez zakład pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W przedstawionej sytuacji Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 13.11.2003 r. zezwolił Spółce na złożenie do depozytu sądowego jednorazowej odprawy pieniężnej należnej byłej pracownicy, stwierdzając jednocześnie, iż kwota ta może być wydana byłej pracownicy na jej wniosek bez dodatkowych warunków.

W świetle art. 470 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) ważne złożenie do depozytu sądowego ma takie same skutki jak spełnienie świadczenia. Zatem należy stwierdzić, że poprzez złożenie do depozytu, pieniądze będące przychodem z tytułu jednorazowej odprawy pieniężnej zostały postawione do dyspozycji wnioskodawcy i od tylko jego wniosku zależało kiedy zostały wypłacone.

Wobec powyższego w niniejszej sprawie zastosowanie znajduje art. 31 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który to przepis statuuje obowiązki byłego zakładu pracy jako płatnika w tym zakresie.