INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku 4 kwietnia 2012 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 11 kwietnia 2012 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 13 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 maja 2012 r. (data wpływu 17 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania sprzedaży działek,
• prawidłowe – w zakresie opodatkowania darowizny działek.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży i darowizny działek. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 maja 2012 r. o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca obecnie prowadzi działalność gospodarczą w zakresie kancelarii prawniczej, wynajmu nieruchomości, sprzedaży działek budowlanych opodatkowaną podatkiem liniowym w wysokości 19%. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W 2004 r. nabył w drodze spadku nieruchomość o powierzchni około 9 hektarów. W skład nieruchomości wchodzi wiele działek niezabudowanych wpisanych w ewidencji gruntów jako rola, oprócz działki z zabudową siedliskową.

W wyniku dziedziczenia nieruchomości zapłacił podatek od spadków i darowizn wg. stawki podatkowej właściwej dla III grupy. Po kilku latach Zainteresowany wystąpił z wnioskiem o warunki zabudowy w zakresie budowy domów jednorodzinnych. Na podstawie uzyskanych warunków zabudowy pięć działek zostało podzielonych po połowie z możliwością budowy domów. Dwie inne działki kilkuhektarowe zostały podzielone na pięć mniejszych działek.

W przyszłości Wnioskodawca chciałby dokonać darowizny dwóch działek bliskim osobom, ale będących osobami obcymi w rozumieniu ustawy o spadkach i darowiznach.

Nie wyklucza również sprzedaży kilku działek.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż:

• nie wykorzystywał gruntów w działalności gospodarczej, w tym również w działalności rolniczej,
• nie posiada i nie posiadał statusu rolnika ryczałtowego, albowiem nie dokonuje dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz nie świadczy usług rolniczych,
• nie udostępnia i nie udostępniał gruntów innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub użyczenia,
• sprzedał w 2012 roku 6 działek gruntu w miejscowości X – nieruchomości nie należące do spadku, które traktowane są jako działki budowlane i objęte przy sprzedaży podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem dochodowym, w ramach prowadzenia działalności gospodarczej - prawniczej, opodatkowanej podatkiem liniowym 19%. Powyższe na podstawie Indywidualnych Interpretacji Podatkowych wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (z dnia 28 października 2011 r. w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz z dnia 27 października 2011 r. w zakresie podatku od towarów i usług). Nieruchomości te nabył w 2003 roku,
• nieruchomość składa się z wielu działek. Na ich części uzyskał warunki zabudowy. Brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla miejscowości w której znajdują się wszystkie działki. W ewidencji gruntów i budynków działki są sklasyfikowane jako grunty orne klas – RIIIb, RIVa, RIVb i RV oraz łąki trwałe – klasa ŁV i pastwiska trwałe – klasa PsIV. Pozostałe działki (dla których nie uzyskano warunków zabudowy są sklasyfikowane jako użytki rolne zabudowane – klasa B-RIVa oraz grunty orne. Przedmiotem zapytania są wszystkie wskazane powyżej działki,
• nie poniósł żadnych nakładów, oprócz zawarcia umowy na podłączenie energii elektrycznej do pięciu działek, które opisuje poprzednio jako podzielone po połowie. Co do każdej z tych działek istnieje możliwość zabudowy według wydanych warunków zabudowy. Umowa nie została jeszcze zrealizowana. Przed zbyciem działek, żadne dodatkowe nakłady nie będą poniesione. Wcześniej zamierzał dokonać darowizny pięciu działek,
• występował o wydanie warunków zabudowy w związku z planowanymi inwestycjami celu publicznego – budowy drogi ekspresowej (obwodnicy) oraz przewidywanej modernizacji linii elektroenergetycznej najwyższych napięć, która przebiega przez największą czterohektarową działkę. Co do pięciu działek wystąpił o warunki zabudowy dla budynków mieszkalnych, również z obawy, że może tamtędy przebiegać obwodnica (droga). W konsekwencji te ostanie 5 działek zostało podzielonych po połowie i obecnie jest ich 10.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w wyżej przedstawionym stanie faktycznym dokonując darowizny lub sprzedaży działek Wnioskodawca zobowiązany jest do zapłaty podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, darowizna i sprzedaż przedmiotowych nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby uznać darowiznę, sprzedaż działek za działalność gospodarczą należałoby stwierdzić, że jest to handel, czyli dokonywanie zakupu towarów w sposób zorganizowany, w celu dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca nie nabył nieruchomości w celu ich odsprzedaży, nabył je w drodze spadku. Zatem jeżeli Wnioskodawca nie dokonał nabycia działek w celu ich odsprzedaży, działki te stanowią jego majątek osobisty, uznać należy, że ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu VAT.

Ponadto pojęcie zamiaru wykonywania czynności w sposób częstotliwy odnosi się do producentów, handlowców czy tez usługodawców, tym samym podatnikiem z tytułu darowizny, sprzedaży działek może być jedynie osoba, która dokonała nabycia działki z zamiarem jej dalszej odsprzedaży.

Dodatkowo należy stwierdzić, że aby sprzedaż działek uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji Wnioskodawca miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary zostały nabyte w celu i zamiarem ich odsprzedaży. Sprzedaż przez osobę fizyczną kilku lub kilkunastu działek jeżeli stanowią one majątek osobisty tej osoby, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe w zakresie opodatkowania sprzedaży działek oraz za prawidłowe w zakresie opodatkowania darowizny działek.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Ponadto, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się również – w myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy zbywca gruntu budowlanego (przeznaczonego pod zabudowę) w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz. U. UE L 347.1 ze zm. – (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca obecnie prowadzi działalność gospodarczą w zakresie kancelarii prawniczej, wynajmu nieruchomości, sprzedaży działek budowlanych opodatkowaną podatkiem liniowym w wysokości 19%. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W 2004 r. nabył w drodze spadku nieruchomość o powierzchni około 9 hektarów. W skład nieruchomości wchodzi wiele działek niezabudowanych wpisanych w ewidencji gruntów jako rola, oprócz działki z zabudową siedliskową. W wyniku dziedziczenia nieruchomości zapłacił podatek od spadków i darowizn wg stawki podatkowej właściwej dla III grupy. Po kilku latach Zainteresowany wystąpił z wnioskiem o warunki zabudowy w zakresie budowy domów jednorodzinnych. Na podstawie uzyskanych warunków zabudowy pięć działek zostało podzielonych po połowie z możliwością budowy domów. Dwie inne działki kilkuhektarowe zostały podzielone na pięć mniejszych działek

W przyszłości Wnioskodawca chciałby dokonać darowizny dwóch działek bliskim osobom, ale będących osobami obcymi w rozumieniu ustawy o spadkach i darowiznach. Nie wyklucza również sprzedaży kilku działek.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż nie wykorzystywał gruntów w działalności gospodarczej, w tym również w działalności rolniczej, nie posiada i nie posiadał statusu rolnika ryczałtowego, albowiem nie dokonuje dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz nie świadczy usług rolniczych. Nie udostępnia i nie udostępniał gruntów innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub użyczenia, sprzedał w 2012 roku 6 działek nie należących do spadku, które traktowane są jako działki budowlane i objęte przy sprzedaży podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem dochodowym w ramach prowadzenia działalności gospodarczej - prawniczej, opodatkowanej podatkiem liniowym 19%. Nieruchomości te Zainteresowany nabył w 2003 roku. Przedmiotowa nieruchomość składa się z wielu działek. Na ich części uzyskał warunki zabudowy. Brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla miejscowości w której znajdują się wszystkie działki. W opinii Zainteresowanego nie poniósł on żadnych nakładów, oprócz zawarcia umowy na podłączenie energii elektrycznej do pięciu działek, które opisuje poprzednio jako podzielone po połowie. Co do każdej z tych działek istnieje możliwość zabudowy według wydanych warunków zabudowy. Umowa nie została jeszcze zrealizowana. Przed zbyciem działek, żadne dodatkowe nakłady nie będą poniesione. Wcześniej zamierzał dokonać darowizny pięciu działek. Wnioskodawca występował o wydanie warunków zabudowy w związku z planowanymi inwestycjami celu publicznego – budowy drogi ekspresowej (obwodnicy) oraz przewidywanej modernizacji linii elektroenergetycznej najwyższych napięć, która przebiega przez największą czterohektarową działkę. Co do pięciu działek wystąpił o warunki zabudowy dla budynków mieszkalnych, również z obawy, że może tamtędy przebiegać obwodnica (droga). W konsekwencji te ostanie 5 działek zostało podzielonych po połowie i obecnie jest ich 10.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opis sprawy wskazać należy, iż Wnioskodawca zbywając powstałe działki zachował się jak podmiot profesjonalnie dokonujący dostaw w zakresie obrotu nieruchomościami. Zainteresowany zaangażował środki podobne do tych jakie byłyby podjęte przez handlującego nieruchomościami. Wnioskodawca dokonując z własnej inicjatywy podziału nieruchomości na działki, występując z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy – podjął działania wskazujące na zawodową aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Ponadto jak wskazał Zainteresowany obecnie prowadzi działalność gospodarczą w zakresie kancelarii prawniczej, wynajmu nieruchomości, sprzedaży działek budowlanych opodatkowaną podatkiem liniowym w wysokości 19%. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Skutkiem powyższego w zakresie przedmiotowej dostawy Wnioskodawca wypełnił przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy, stanowiące podstawę do uznania go za podatnika podatku VAT.

W świetle powyższego, w związku ze sprzedażą działek i ich darowizną Wnioskodawca będzie występować jako podatnik podatku VAT prowadzący działalność gospodarczą. Zatem sprzedaż działek będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Natomiast czynność darowizny działek w związku z tym, iż Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy ich nabyciu to w świetle art. 7 ust. 2 ustawy nie będzie ona podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podstawowa stawka podatku – w myśl art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Niemniej jak wynika z art. 146a pkt 1 ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

I tak stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwolniona jest od podatku dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, przy czym opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, posługuje się kryterium przeznaczenia terenu a nie tylko jego klasyfikacją gleboznawczą. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.).

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Dokonując zatem podsumowania powyższej analizy stwierdzić należy, iż kwestię zasad kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej oraz zakres i sposób postępowania w sprawach przeznaczenia terenów na określone cele oraz ustalenia zasad ich zagospodarowania i zabudowy określa ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Z zawartych w niej przepisów wynika, że o przeznaczeniu terenu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego sporządzony, dla terenów gminy – przez gminę oraz że ustalenia tego planu kształtują sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. W przypadku natomiast jego braku określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie sprzedaż przez Zainteresowanego działek niezabudowanych, co do których brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a na które wystąpił on o warunki zabudowy dla budynków mieszkalnych nie będzie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustaw, tym samym przedmiotowa dostawa będzie podlegać opodatkowaniu według stawki podstawowej w wysokości 23%. Natomiast dostawa działek, co do których Wnioskodawca nie występował o warunki zabudowy, a które wpisane są w ewidencji gruntów jako grunty orne będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.