Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit b ustawy z 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( tekst jednolity Dz.U. z 2000r. Nr 54 poz. 654 z późn. zm. ) w brzmieniu obowiązującym w 2004r., kosztem uzyskania przychodów są odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.

Spółka kwotę odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych za 2004r. przelała na rachunek Funduszu, w związku z czym na podstawie cytowanego wyżej przepisu, jest ona kosztem uzyskania przychodów roku 2004.

W przypadku przelewu środków z rachunku Funduszu na rachunek bieżący zastosowanie znajduje art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego przychodem jest wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń oraz przychodów w naturze, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Za przychód z nieodpłatnego świadczenia nie uważa się wartości przelanych środków z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, lecz nieodpłatnym świadczeniem jest w tym przypadku prawo do korzystania z kapitału.

Zgodnie z art. 12 ust. 6 pkt 4 cytowanej ustawy, wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Zatem przychód winien zostać ustalony na podstawie kosztów jakie Spółka musiałaby ponieść w formie odsetek, przy zaciągnięciu kredytu bankowego w kwocie odpowiadającej wartości przelanych środków pochodzących z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.