Wnoszący przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu. Na potrzeby jej prowadzenia zakupiono pojazd samochodowy marki FORD Focus zarejestrowany jako ciężarowy uniwersalny. Podatnik postanowił, iż pojazd będzie używany krócej niż 12 miesięcy, zatem nie wpisał go ewidencji środków trwałych, natomiast jego wartość zaliczył bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Obecnie nosi się z zamiarem jego sprzedaży. Sprzedaż nastąpi po 6, a przed upływem 12 miesięcy od dnia jego zakupu.

Na tle takich okoliczności faktycznych podatnik formułuje stanowisko, iż wedle obowiązujących przepisów przychód ze sprzedaży wymienionego pojazdu nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż ta pozostaje poza wskazaną wyżej ustawą podatkową z uwagi, iż uzyskana ze sprzedaży pojazdu cena nie będzie przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust 2 pkt 1 ustawy, bowiem stosownie do wymienionego przepisu przychodami z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej (...) składników majątku będących środkami trwałymi oraz składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust 1 (o wartości mniejszej niż 3.500,-zł.) z wyłączeniem składników, których wartość nie przekracza 1.500,-zł.

Nie będzie także, zdaniem podatnika, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy, o którym mowa w art. 10 ust 1 pkt 8 ustawy z uwagi, iż zbycie nastąpi po upływie 6 m-cy od terminu wskazanego w tym przepisie.

Zgodnie z powyższymi przepisami przedmiotowy samochód nie mieści się w żadnej z tych kategorii.

Urząd Skarbowy stwierdza, że powyższe stanowisko jest nieprawidłowe.

Prowadzenie działalności gospodarczej wiąże się z wykorzystywaniem w niej składników majątku. Wykorzystywanie tych składników niewątpliwie wpływa na osiąganie przychodów, zaś ewentualne kwoty uzyskane z ich odpłatnego zbycia stanowią przychód podlegający opodatkowaniu. Skoro ustawodawca nie wyjaśnił bliżej co należy rozumieć pod pojęciem „majątek związany z działalnością”, to zgodnie z wykładnią gramatyczną trzeba przyjąć, iż taki związek zachodzi między innymi wtedy, gdy zakup danego składnika nastąpi z uwagi na potrzeby wynikające z prowadzonej działalności, co podatnik potwierdza w piśmie.

Kwestie związane z ustaleniem przychodu powstałego w przypadku sprzedaży składników majątku będących środkami trwałymi, wartościami materialnymi i prawnymi ujętymi w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także składników majątku nie ujętych w ewidencji, o których mowa w art. 22d ust. 1 ustawy, z wyłączeniem składników, których wartość nie przekracza 1.500 zł. oraz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nie ujętych w ww. ewidencji, reguluje art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wskazanych wyżej składników majątku.

W konsekwencji przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy nie będzie miał zastosowania w przypadku odpłatnego zbycia:

1. Składników majątku o wartości nie wyższej niż 1.500,-zł,

2. Nieujawnionych środków trwałych,

3. Składników majątku używanych przez firmę krócej niż rok i nie wykazanych w ewidencji.

Natomiast w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w poz. 2 i 3 przez osoby prowadzące działalność gospodarczą, przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy będzie miał zastosowanie jedynie w sytuacji, gdy wydatki na ich nabycie nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Nie może bowiem mieć miejsca sytuacja, jak w przedstawionym przez podatnika stanowisku, że przychód uzyskany ze sprzedaży składnika majątku, na nabycie którego wydatki uprzednio zaliczono do kosztów uzyskania przychodu, nie stanowi przychodu z tej działalności.

Należy zauważyć, iż ustawodawca w art. 14 ust. 2 ustawy posługuje się słowem „również”, co oznacza, że w opisanej sytuacji ma zastosowanie ogólna definicja przychodu, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy. Zatem w świetle powyższego artykułu przychodem z działalności gospodarczej są kwoty wynikające z realizacji zawartych umów. Natomiast za datę powstania przychodu z działalności gospodarczej, stosownie do art. 14 ust. 1c ustawy, uważa się, w przypadku sprzedaży, dzień wystawienia faktury (do czego zobowiązany jest sprzedający), jednak nie później niż ostatni dzień miesiąca, w którym wydano rzecz lub otrzymano zapłatę.

Przychód uzyskany ze sprzedaży samochodu niezaliczonego do środków trwałych (ze względu na przewidywany okres użytkowania krótszy niż rok) można pomniejszyć tylko o ewentualne koszty związane z tą sprzedażą. Wynika to z faktu, że wydatki związane z jego nabyciem zostały już w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie zakupu pojazdu.

Ponadto w świetle przepisów ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.), sprzedaż samochodu niezaliczonego do środków trwałych traktowana jest analogicznie do sprzedaży samochodu będącego środkiem trwałym firmy. W zależności zatem od zakwalifikowania danego towaru do używanych lub nie (w rozumieniu art. 43 ust. 2 powyższej ustawy o VAT), a także przysługiwania bądź nieprzysługiwania prawa do odliczenia podatku naliczonego w momencie zakupu, sprzedaż tego samochodu będzie bądź zwolniona od podatku, bądź opodatkowana wg stawki 22 %.

Sprzedaż samochodu będącego składnikiem majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą nie podlega też, na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy z 9 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 86, poz. 959 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, bowiem sprzedający jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Reasumując, treść wymienionych norm obliguje do przyjęcia stanowiska, iż w przedstawionym stanie faktycznym uzyskany ze sprzedaży samochodu przychód stanowi przychód z działalności gospodarczej podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.