INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2012 r. (data wpływu 30 lipca 2012 r.) - uzupełnionym pismem z dnia 19 października 2012 r. (data wpływu 23 października 2012 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na dojazd do miejsca wykonywania działalności środkami komunikacji międzynarodowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 19 października 2012 r. (data wpływu 23 października 2012 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m. in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na dojazd do miejsca wykonywania działalności środkami komunikacji międzynarodowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych. Przedmiotem działalności jest opieka nad osobami starszymi. Opieka wykonywana jest poza granicami kraju, najczęściej na terenie Niemiec. Zakład główny działalności znajduje się w Polsce.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie.

Czy do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć koszty dojazdu na miejsce wykonywania działalności środkami komunikacji międzynarodowej...

Zdaniem Wnioskodawczyni, koszty dojazdu do miejsca wykonywania działalności gospodarczej należy ująć w kosztach uzyskania przychodu. W celu uzyskania przychodu Wnioskodawczyni zmuszona jest dojechać do miejsca wykonywania działalności poza siedzibą zakładu, tj. do Niemiec w celu wykonywania czynności bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z ww. przepisu, wydatki dotyczące krajowych i zagranicznych wyjazdów służbowych przedsiębiorcy mogą obciążać koszty uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej, jeżeli ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na osiąganie przychodu, bądź też zmierza do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów i wydatki te nie są wyszczególnione jako wydatki niestanowiące takich kosztów w art. 23 ust. 1 tej ustawy.

Powyższe oznacza, że zaliczenie wydatków do kosztów podatkowych jest możliwe, jeżeli zostaną spełnione kryteria wynikające z wyżej wymienionego przepisu.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, opodatkowaną na zasadach ogólnych, której przedmiotem jest opieka nad osobami starszymi poza granicami kraju, głównie w Niemczech. W celu uzyskania przychodu Wnioskodawczyni zmuszona jest dojechać do miejsca wykonywania działalności poza siedzibą zakładu, tj. do Niemiec w celu wykonywania czynności bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodu.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że jeżeli dojazdy Wnioskodawczyni z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania działalności poza granicami kraju (głównie w Niemczech) są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, a w konsekwencji do osiągnięcia przez Wnioskodawczynię przychodów, nie ma przeszkód prawnych aby zaliczyć wydatki na dojazd środkami komunikacji międzynarodowej do miejsca wykonywania działalności w zakresie opieki nad osobami starszymi do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki te mogą stanowić koszt uzyskania przychodu pod koniecznym warunkiem ich należytego udokumentowania.

Jednakże zauważyć należy, iż to na podatniku spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Jeśli podatnik nie wykaże ww. związku lub nie przedstawi rzeczowych argumentów wskazujących na celowość wydatków poniesionych na środki komunikacji międzynarodowej z punktu widzenia zachowania lub zabezpieczenia ww. źródła przychodów, to wydatki te nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Przy tym podkreślić należy, że interpretację indywidualną wydaje się wyłącznie w oparciu o stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawione przez Wnioskodawcę, natomiast dopiero w toku prowadzonego postępowania podatkowego lub kontrolnego właściwy organ podatkowy może dokonać ustalenia okoliczności stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), które rzeczywiście zaistniały.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.