Ad. 1.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r., Nr 14 poz. 176 ze zm.), zwanej dalej ustawą: Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ( odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22g ust. 17 ustawy „ Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji”.

Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 221 i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego (art. 22h ust. 2 ustawy).

Zasady stosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych określone są w art. 22j ustawy.

Zgodnie z ww. przepisami adaptacja, modernizacja oraz rozbudowa środka trwałego powodująca wzrost wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do jego wartości z dnia przyjęcia do używania stanowi ulepszenie środka trwałego. Jeżeli suma wydatków na ulepszenie środka trwałego, w danym roku podatkowym przekroczy kwotę 3500 zł – o kwotę wydatków powiększa się wartość początkową środka trwałego. Raz wybraną metodę amortyzacji stosuje się do pełnego zamortyzowania środka trwałego.

Zatem o poniesione przez Panią wydatki na adaptację, modernizację i rozbudowę istniejącej stacji paliw po zakończeniu inwestycji należy powiększyć wartość początkową amortyzowanego do tej pory środka trwałego i amortyzować ten środek wg pierwotnie przyjętej stawki amortyzacyjnej.

Ad.2

Zgodnie z objaśnieniami do Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. z 1999 r., Nr 112, poz. 1317 ze zm.) w Grupie 1 „Budynki i lokale (...) „ w skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. "obiekty pomocnicze" obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp. Obiekty pomocnicze, obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.

Wg objaśnień do grupy 2 -„Obiekty Inżynierii Lądowej i Wodnej” Przy budowlach liniowych, np. rurociągi, drogi, linie energetyczne i telekomunikacyjne, obiektami są poszczególne odcinki, odpowiadające bądź istniejącemu podziałowi administracyjnemu lub eksploatacyjnemu, bądź charakteryzujące się odmienną konstrukcją ewentualnie innymi cechami technicznymi.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1: Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania: przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych".

Wg przedstawionego stanu faktycznego zjazd z drogi wojewódzkiej do rozbudowywanej stacji paliw budowany jest w części na gruncie należącym do Zarządu Dróg Wojewódzkich, a w części na gruncie należącym do Pani. Zatem nakłady na budowę zjazdu odnoszące się do środka trwałego (drogi wojewódzkiej) nie będącego Pani własnością stanowią inwestycję w obcym środku trwałym, natomiast pozostałe nakłady dotyczące budowy zjazdu z drogi będą podwyższały wartość początkową rozbudowywanej stacji paliw.

Ad.3

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit.c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na: ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych (...).

W myśl art. 22g ust. 17: Środki trwałe zostają ulepszone jeżeli w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, następuje wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ulepszenie środków trwałych w znaczeniu ww. przepisów nie obejmuje remontu. Istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego oraz użytkowego środka trwałego, wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniające jego charakteru i funkcji, następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji, z uwzględnieniem obecnie stosowanych metod i środków do przeprowadzania tych prac. Biorąc pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość i postęp techniczny wydatki na wymianę asfaltowej nawierzchni placu na kostkę brukową w ocenie tutejszego organu podatkowego można potraktować jako wydatki o charakterze remontowym, nie powodujące wzrostu wartości użytkowej środka trwałego. Tutejszy organ podatkowy informuje zatem, że wydatki na naprawę istniejącej części placu można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, natomiast o wartość nakładów dotyczących nowo budowanej części placu należy powiększyć wartość początkową placu (środka trwałego), będącego zgodnie z wyjaśnieniami odrębnym obiektem inwentarzowym.