INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 29 lutego 2012 r. (data wpływu 5 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w przypadku przemieszczenia towarów do miejsca odpowiadającego magazynowi konsygnacyjnemu na terytorium innego państwa członkowskiego oraz stawki podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w przypadku przemieszczenia towarów do miejsca odpowiadającego magazynowi konsygnacyjnemu na terytorium innego państwa członkowskiego oraz stawki podatku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik VAT UE dla wewnątrzwspólnotowych transakcji. Planuje on rozpocząć realizację odpłatnych dostaw towarów na rzecz kontrahenta mającego siedzibę w Finlandii, który jest zarejestrowany w Finlandii na potrzeby podatku od wartość dodanej (dalej Nabywca) oraz poda Zainteresowanemu numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany w Finlandii. Towary będą dostarczane przez Spółkę do magazynu konsygnacyjnego położonego na terytorium Finlandii i pobierane z tego magazynu wyłącznie przez ich Nabywcę.

Należy przy tym podkreślić, że:

• Wnioskodawca nie będzie zarejestrowany w Finlandii jako podatnik podatku od wartości dodanej.
• Zainteresowany będzie prowadził ewidencję towarów wysyłanych do magazynu konsygnacyjnego. Z informacji uzyskanych przez Spółkę wynika, że nie musi ona rejestrować się w Finlandii jako podatnik od wartości dodanej. Zgodnie z regulacjami fińskimi znajdują bowiem zastosowanie uproszczenia pozwalające uznać, że przemieszczenie towarów Wnioskodawcy na terytorium Finlandii oraz ich późniejsza dostawa na rzecz Nabywcy będzie rozpoznane przez Nabywcę w Finlandii jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.
• Spółka będzie znała moment rozliczania przez Nabywcę ww. nabycia wewnątrzwspólnotowego, tj. w momencie pobrania towaru przez Nabywcę z magazynu konsygnacyjnego.
  
  

Wnioskodawca będzie posiadał dowody potwierdzające dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej WDT), tj. potwierdzające dostarczenie towarów do magazynu konsygnacyjnego położonego w Finlandii oraz potwierdzające pobranie towarów z tego magazynu przez Nabywcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle opisanego zdarzenia przyszłego, obowiązek podatkowy z tytułu WDT powstanie w momencie pobrania przez Nabywcę towarów z magazynu, nie później jednak niż z chwilą wystawienia faktury dokumentującej WDT – zgodnie z art. 20a ustawy o podatku od towarów i usług...
2. Czy w świetle opisanego zdarzenia przyszłego, w szczególności spełnienia warunków wynikających z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawca będzie miał prawo zastosować stawkę VAT 0% z tytułu WDT...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Obowiązek podatkowy z tytułu WDT powstanie – na podstawie art. 20a ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 tekst jednolity), dalej ustawa o VAT – z chwilą dostawy towarów rozumianej jako pobranie towarów przez Nabywcę, nie później jednak niż z chwilą wystawienia faktury VAT Nabywcy, dokumentującej tę dostawę.

Ad. 2

Zainteresowany uważa, że jeżeli spełni on warunki wynikające z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, tj. poda na fakturze numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych Nabywcy oraz będzie posiadał dokumenty potwierdzające łącznie, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do Nabywcy na terytorium Finlandii, wówczas będzie miał on prawo do zastosowania stawki VAT 0% z tytułu WDT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

1. Wprowadzenie
   
   

W opisanym zdarzeniu przyszłym będziemy mieć do czynienia z dostawą towarów dokonywaną za pośrednictwem magazynu konsygnacyjnego znajdującego się w innym państwie członkowskim. W takiej sytuacji zastosowanie znajdzie art. 20a ustawy o VAT, który nie tylko określa moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu takiej dostawy, ale również określa warunki uznania dostawy do takiego magazynu za WDT.

2. Warunki uznania dostawy poprzez magazyn konsygnacyjny za WDT.

Po pierwsze, z art. 20a ust. 1 ustawy o VAT wynika, że musi dojść do przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. Zatem musi mieć miejsce przemieszczenie towarów należących do przedsiębiorstwa z Polski (podatnika) do innego kraju wspólnotowego, w którym towary te mają służyć wykonywanym tam przez podatnika czynnościom opodatkowanym.

Po drugie, przemieszczenie towarów musi nastąpić do miejsca odpowiadającego magazynowi konsygnacyjnemu.

Po trzecie, przemieszczenie towarów ma na celu ich późniejszą dostawę na rzecz zagranicznego nabywcy.

Po czwarte, zgodnie z ust. 2 ww. art. 20a ustawy o VAT, podatnik dokonujący przemieszczenia towarów nie może być zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w państwie członkowskim zakończenia transportu lub wysyłki (tj. w państwie położenia magazynu).

Po piąte, podatnik dokonujący przemieszczenia do miejsca odpowiadającego magazynowi konsygnacyjnemu ma obowiązek prowadzenia ewidencji przemieszczanych towarów.

Wreszcie, zastosowanie ww. art. 20a ustawy o VAT i wynikających z niego uproszczeń jest możliwe, jeżeli w państwie członkowskim, do którego wysyłane są towary poprzez magazyn konsygnacyjny, obowiązują regulacje odnoszące się do magazynów konsygnacyjnych, względnie czy wykształciła się tam odpowiednia praktyka w tym zakresie. Tylko wtedy bowiem nabywca z tego państwa członkowskiego będzie mógł zakwalifikować takie przemieszczenie towarów wraz z ich późniejszą dostawą jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Z kolei polski dostawca wówczas będzie mógł potraktować taką transakcję jako jedną wewnątrzwspólnotową dostawę.

Jak wynika z opisanego zdarzenia przyszłego, wszystkie powyższe warunki będą spełnione przez Spółkę.

3. Moment powstania obowiązku podatkowego

Spełnienie powyższych warunków oznacza zaś, że obowiązek podatkowy z tytułu WDT z wykorzystaniem zagranicznego magazynu konsygnacyjnego powstanie z chwilą dostawy, tj. z chwilą pobrania towarów z magazynu przez ich nabywcę. Obowiązek podatkowy nie może powstać jednak później niż z chwilą wystawienia przez Wnioskodawcę na rzecz zagranicznego nabywcy faktury potwierdzającej dostawę.

Należy podkreślić, że powyższe rozumienie przepisu art. 20a ustawy o VAT potwierdzają m.in. następujące interpretacje indywidualne:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 lutego 2011 r., sygn. akt IBPP3/443 -847/10/DG: „Powyższy przepis (art. 20a ustawy o VAT – przypis Wnioskodawcy) ma zatem zastosowanie, jeśli towary są przemieszczane do zagranicznego magazynu konsygnacyjnego w celu dokonania ich późniejszej dostawy podatnikowi podatku od wartości dodanej. Podatnik ten (na rzecz którego dostawa jest dokonywana) powinien być obowiązany do wykazania dokonanego przemieszczenia towarów oraz ich późniejszej dostawy na jego rzecz jako jednej czynności wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
  (...)
  Istotą dokonywania dostaw poprzez zagraniczny magazyn konsygnacyjny jest to, że mają zastosowania uproszczenia, na mocy których obowiązek podatkowy od dokonywanej dostawy powstaje z chwilą pobrania towarów z magazynu przez zagranicznego nabywcę (którym jest podatnik podatku od wartości dodanej), nie później jednak niż z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej tę dostawę. Wprowadzenie towarów do zagranicznego magazynu jest zaś obojętne podatkowo. Innymi słowy przemieszczenie własnych towarów do zagranicznego magazynu typu call-off nie będzie traktowane jako wewnątrzwspólnotowe przemieszczenie towarów. Natomiast z dniem pobrania tych towarów z zagranicznego magazynu przez nabywcę ziści się wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów”.
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 listopada 2010 r., sygn. akt ILPP2/443 -1230/10-2/EWW: „Jeżeli zatem Wnioskodawca, jako dokonujący przemieszczenia butelek nie będzie zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej we Włoszech i będzie prowadzić ewidencję towarów przemieszczanych do miejsca odpowiadającemu magazynowi konsygnacyjnemu, zawierającą datę ich przemieszczenia, datę dostawy towarów podatnikowi podatku od wartości dodanej, dane pozwalające na identyfikację towarów, podatnik podatku od wartości dodanej wykaże dokonane przemieszczenie towarów w państwie członkowskim zakończenia transportu (Włochy) oraz dostawę towarów jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w miesiącu, w którym u Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy z tytułu tej dostawy – obowiązek podatkowy powstanie z chwilą dostawy towarów (moment pobrania przez Spółkę D. towarów z magazynu), nie później jednak niż z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej tę dostawę podatnikowi podatku od wartości dodanej”.
  
  

4. Prawo do zastosowania stawki VAT 0% z tytułu WDT

Podatnik, który dokonał WDT ma prawo do stawki VAT 0% pod warunkiem, że poza podaniem na fakturze numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych Nabywcy, posiada dokumentację potwierdzającą dostarczenie Nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska towarów będących przedmiotem WDT.

Ustawodawca w art. 42 ustawy o VAT wskazuje dokumenty, którymi taki podatnik powinien dysponować. Niemniej należy podkreślić, że zgodnie z uchwałą NSA z dnia 11 października 2010 r. sygn. akt l FPS 1/10 dla udowodnienia, że towar opuścił fizycznie terytorium kraju i został dostarczony nabywcy wystarczające jest posiadanie tylko niektórych z nich, pod warunkiem że na ich podstawie można stwierdzić ww. okoliczność.

Wnioskodawca podkreśla, że będzie posiadał dokumenty potwierdzające fakt wywiezienia towarów będących przedmiotem WDT z terytorium Polski i ich dostarczenie do Nabywcy w Finlandii, a tym samym będzie miał prawo wystawić fakturę VAT dokumentującą tę dostawę ze stawką VAT 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Art. 13 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika (art. 13 ust. 3 ustawy).

Zatem ww. przepis rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności nie mające charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegające na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają służyć działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy.

Przy czym należy zaznaczyć, iż przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy.

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 (…).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca – czynny podatnik podatku od towarów i usług, zarejestrowany jako podatnik VAT UE dla wewnątrzwspólnotowych transakcji, planuje rozpocząć realizację odpłatnych dostaw towarów na rzecz kontrahenta mającego siedzibę w Finlandii, który jest zarejestrowany w Finlandii na potrzeby podatku od wartość dodanej (Nabywca) oraz poda Zainteresowanemu numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany w Finlandii. Towary będą dostarczane przez Spółkę do magazynu konsygnacyjnego położonego na terytorium Finlandii i pobierane z tego magazynu wyłącznie przez ich Nabywcę.

Funkcjonujący w ustawie o podatku od towarów i usług magazyn konsygnacyjny jest odpowiednikiem instytucji składu typu call off (pobieranie na żądanie). Cechą charakterystyczną tej instytucji jest to, że towary pozostawiane w takim magazynie przeznaczone są dla jednego konkretnego odbiorcy.

Istotą magazynu konsygnacyjnego jest ograniczenie uciążliwości obowiązków administracyjnych związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi oraz przesunięcie momentu, w którym dochodzi do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z legalną definicją magazynu konsygnacyjnego zawartą w art. 2 pkt 27c ustawy, przez magazyn konsygnacyjny rozumie się wyodrębnione u podatnika zarejestrowanego jako podatnik VAT UE, o którym mowa w art. 97 ust. 4, miejsce przechowywania na terytorium kraju towarów należących do podatnika podatku od wartości dodanej przemieszczonych przez niego lub na jego rzecz z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do tego miejsca, z którego podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT UE, przechowujący towary, pobiera je, a przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel następuje w momencie ich pobrania.

Z cyt. powyżej art. 2 pkt 27c ustawy wynika, że magazyn konsygnacyjny jest wyodrębnionym miejscem przechowywania towarów u podatnika VAT UE.

Z magazynu podatnik, zarejestrowany jako podatnik VAT UE który przechowuje towary, pobiera je, przy czym przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel następuje w momencie ich pobrania. W tej sytuacji zatem mamy do czynienia z dokonywanymi „na raty” (z przerwą w magazynie) dostawą wewnątrzwspólnotową dla dostawcy i nabyciem wewnątrzwspólnotowym dla nabywcy (prowadzącego magazyn).

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 20a i 20b.

W przypadku gdy przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, podatnik wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury (art. 20 ust. 2 ustawy).

W niniejszej sprawie będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów do miejsca odpowiadającego magazynowi konsygnacyjnemu.

W myśl art. 20a ust. 1 ustawy, w przypadku przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3, do miejsca odpowiadającego magazynowi konsygnacyjnemu w celu ich późniejszej dostawy podatnikowi podatku od wartości dodanej, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dostawy towarów, nie później jednak niż z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej tę dostawę podatnikowi podatku od wartości dodanej, pod warunkiem że podatnik podatku od wartości dodanej jest obowiązany wykazać dokonane przemieszczenie towarów w państwie członkowskim zakończenia transportu lub wysyłki oraz dostawę towarów jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w miesiącu, w którym u podatnika powstał obowiązek podatkowy z tytułu tej dostawy.

Przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli:

1. przemieszczenia towarów dokonuje podatnik, który nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w państwie członkowskim zakończenia transportu lub wysyłki;
2. podatnik, który przemieszcza towary do miejsca odpowiadającego magazynowi konsygnacyjnemu, prowadzi ewidencję towarów przemieszczanych do tego miejsca zawierającą datę ich przemieszczenia, datę dostawy towarów podatnikowi podatku od wartości dodanej, dane pozwalające na identyfikację towarów, a w przypadku, o którym mowa w ust. 3 – także dane dotyczące powrotnego przemieszczenia towarów; przepis art. 109 ust. 3 stosuje się odpowiednio (art. 20a ust. 2 ustawy).
   
   

Stosownie do treści art. 20a ust. 3 ustawy, w przypadku powrotnego przemieszczenia towarów przez podatnika, który pierwotnie dokonał ich przemieszczenia, lub na jego rzecz, które nie były przedmiotem dostawy zgodnie z ust. 1, nie powstaje obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów i wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów w odniesieniu do tych towarów.

Analizując powyższe przepisy zauważa się również, iż art. 20a ustawy nie dotyczy tylko zasad powstania obowiązku podatkowego od dostaw wewnątrzwspólnotowych realizowanych za pośrednictwem magazynu konsygnacyjnego położonego w innym państwie członkowskim. W istocie bowiem określa on również warunki zastosowania uproszczeń związanych z wykorzystaniem zagranicznych magazynów konsygnacyjnych przy dokonywaniu dostaw wewnątrzwspólnotowych. Powyższy przepis ma zatem zastosowanie, jeśli towary są przemieszczane do zagranicznego magazynu konsygnacyjnego w celu dokonania ich późniejszej dostawy podatnikowi podatku od wartości dodanej. Podatnik ten (na rzecz którego dostawa jest dokonywana) powinien być obowiązany do wykazania dokonanego przemieszczenia towarów oraz ich późniejszej dostawy na jego rzecz jako jednej czynności wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Warunkami uznania dostawy do magazynu konsygnacyjnego położonego w innym państwie członkowskim za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i w konsekwencji, warunkami powstania obowiązku podatkowego z tytułu dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów są:

1. przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy;
2. przemieszczenie towarów do miejsca odpowiadającego magazynowi konsygnacyjnemu;
3. przemieszczenie towarów w celu ich późniejszej dostawy zagranicznemu nabywcy;
4. przemieszczenie towarów przez podatnika, który nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w państwie członkowskim zakończenia transportu lub wysyłki.
   Jeżeli bowiem podatnik jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w państwie członkowskim zakończenia transportu lub wysyłki, może rozliczyć podatek od wartości dodanej należny w tym państwie, w związku z przemieszczeniem do niego towarów i ich późniejszą dostawą;
5. prowadzenie przez podatnika dokonującego przemieszczenia towarów do miejsca odpowiadającego magazynowi konsygnacyjnemu ewidencji towarów przemieszczanych do tego miejsca, zawierającą datę ich przemieszczenia, datę dostawy towarów zagranicznemu nabywcy oraz dane pozwalające na identyfikację towarów.
   
   

Istotą dokonywania dostaw poprzez zagraniczny magazyn konsygnacyjny jest to, że mają zastosowania uproszczenia, na mocy których obowiązek podatkowy od dokonywanej dostawy powstaje z chwilą pobrania towarów z magazynu przez zagranicznego nabywcę (którym jest podatnik podatku od wartości dodanej), nie później jednak niż z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej tę dostawę. Wprowadzenie towarów do zagranicznego magazynu jest zaś obojętne podatkowo. Innymi słowy przemieszczenie własnych towarów do zagranicznego magazynu konsygnacyjnego nie będzie traktowane jako wewnątrzwspólnotowe przemieszczenie towarów. Natomiast z dniem pobrania tych towarów z zagranicznego magazynu przez nabywcę, ziści się wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zastosowanie uproszczeń, o których mowa, uzależnione jest od tego, czy w tym innym państwie członkowskim funkcjonują przepisy odnoszące się do magazynów konsygnacyjnych (postaci magazynów typu „call-of”), względnie czy wykształciła się tam odpowiednia praktyka traktowania takich dostaw. Jeśli takich przepisów (względnie takiej praktyki) nie będzie, to wówczas zagraniczny nabywca nie będzie mógł potraktować przemieszczenia towarów do magazynu położonego w swoim państwie i ich późniejszej dostawy z tego magazynu jako wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca nie będzie zarejestrowany w Finlandii jako podatnik podatku od wartości dodanej, będzie on prowadził ewidencję towarów wysyłanych do magazynu konsygnacyjnego. Z informacji uzyskanych przez Spółkę wynika, że nie musi ona rejestrować się w Finlandii jako podatnik od wartości dodanej. Zgodnie z regulacjami fińskimi znajdują bowiem zastosowanie uproszczenia pozwalające uznać, że przemieszczenie towarów Wnioskodawcy na terytorium Finlandii oraz ich późniejsza dostawa na rzecz Nabywcy będzie rozpoznane przez Nabywcę w Finlandii jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Spółka będzie znała moment rozliczania przez Nabywcę ww. nabycia wewnątrzwspólnotowego, tj. w momencie pobrania towaru przez Nabywcę z magazynu konsygnacyjnego.

Reasumując, w przypadku przemieszczenia towaru do miejsca odpowiadającego magazynowi konsygnacyjnemu w sytuacji, gdy podatnik podatku od wartości dodanej zobowiązany będzie wykazać dokonane przemieszczenie towarów jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w miesiącu, w którym Zainteresowany dokona dostawy towarów (nie później niż z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej tę dostawę), dla ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego zastosowanie znajdzie zasada wskazana w art. 20a ust. 1 ustawy.

Zatem w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy powstanie z chwilą dostawy towarów rozumianej jako pobranie towarów przez Nabywcę, nie później jednak niż z chwilą wystawienia faktury VAT Nabywcy, dokumentującej tę dostawę.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

W przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
2. adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy;
3. określenie towarów i ich ilości;
4. potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
5. rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu – w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego (art. 42 ust. 4 ustawy).
   
   

Zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Na mocy przepisu art. 42 ust. 14 ustawy, przepisy ust. 1-4, 11 i 12 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze, niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 bądź ust. 4 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Należy jednak podkreślić, iż dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zainteresowany wskazał, że będzie posiadał dowody potwierdzające dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, tj. potwierdzające wywóz towarów z terytorium kraju i dostarczenie ich do magazynu konsygnacyjnego położonego w Finlandii oraz potwierdzające pobranie towarów z tego magazynu przez Nabywcę.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w świetle opisanego zdarzenia przyszłego, w szczególności spełnienia warunków wynikających z art. 42 ust. 1 ustawy, Spółka będzie miała prawo zastosować stawkę podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, będącej przedmiotem pytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.