Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, dokonując weryfikacji w trybie art. 14b ustawy z dnia 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) informacji udzielonej podatnikowi przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nisku z dnia 22.07.2004 r. (znak: US.II-PP-443/7/2004) w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, wyjaśnia, co następuje:

Pismem z dnia 21.06.2004 r. podatnik zwrócił się z wnioskiem o udzielenie informacji w następujących sprawach:

1. opodatkowanie podatkiem od towarów i usług zużycia towarów na potrzeby reprezentacji (zużycie kawy, herbaty, słodyczy w trakcie rozmów z kontrahentami lub podpisywania umów) na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. możliwość odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do samochodów ciężarowych w przypadku gdy podatnik nie posiada odpisu świadectwa homologacji lub też odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji.

Ad 1. Ustawa z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) nie reguluje odrębnie przedmiotu opodatkowania, jakim pod rządami poprzednio obowiązującej ustawy było przekazanie lub zużycie towarów, a także świadczenie usług na potrzeby reprezentacji albo reklamy. Nowa ustawa, przy określaniu zakresu opodatkowania w ogóle nie odwołuje się do pojęć „reprezentacja” i „reklama”, zaś czynności opodatkowane wylicza w art. 5 ust. 1, zgodnie z którym opodatkowaniu podlega: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport i import towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Podkreślić należy, że wskazany wyżej przepis formułuje jednocześnie zasadę, iż warunkiem opodatkowania dostawy lub świadczenia usług jest odpłatność za owe czynności.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Jednocześnie ustawodawca w art. 7 ust. 2 wskazuje, iż za dostawę taką należy uważać również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników udziałowców, akcjonariuszy, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, przede wszystkim darowizny,

ale tylko wówczas, gdy jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Zużycie towarów na cele reprezentacji wskazane w piśmie podatnika nie mieści się w dyspozycji art. 7 ust. 1, a jednocześnie nie jest objęte regulacją z art. 7 ust. 2. Analiza tegoż przepisu wskazuje jednoznacznie, iż jedynie zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników udziałowców, akcjonariuszy, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, podlegać będzie opodatkowaniu, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. Tym samym stwierdzić należy, iż zużycie towarów na cele reprezentacji, czy też reklamy, nie jest dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy.

Ad 2. W myśl art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ww. ustawy. W art. 86 ust. 3 mowa jest o samochodach osobowych i innych pojazdach samochodowych o dopuszczalnej ładowności, mniejszej niż określona według wzoru:

Dł = 357 kg + n x 68 kg, gdzie: Dł – oznacza dopuszczalną ładowność, n – oznacza liczbę miejsc (siedzeń) łącznie z siedzeniem kierowcy.

Z kolei art. 86 ust. 5 przesądza, iż dopuszczalna ładowność pojazdów oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w powyższym wzorze, określona powinna być w oparciu o wyciąg ze świadectwa homologacji lub odpis decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji. Jednocześnie z przepisu powyższego nie wynika, aby sam brak u podatnika odpisu świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, skutkował ograniczeniem prawa do odliczenia podatku przy zakupie paliwa. Istotne jest bowiem, aby z homologacji wydanej dla danego typu samochodu wynikało że jego ładowność jest wyższa niż określona we wzorze, o którym mowa w art. 86 ust. 3. Jeżeli więc dla danego typu samochodu świadectwo homologacji zostało wydane i jego ładowność jest wyższa niż określona wg powyższego wzoru, podatnikowi przysługuje pełne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy zakupie paliw do napędu samochodu, oczywiście w zakresie, w jakim jest ono wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.