1. Wnioskodawczyni przedstawiając w piśmie stan faktyczny wskazuje, iż głównym przedmiotem jej działalności jest świadczenie usług na rzecz kontrahenta niemieckiego, nie posiadającego w Polsce swojego przedstawicielstwa, zaliczonych w całości do usług badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania ( PKWiU 74.1) oraz reklamy.
Przepis art. 27 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535) określa szczególny sposób opodatkowania usług niematerialnych , w sytuacji gdy są one świadczone na rzecz:
1) osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, czyli poza obszarem terytorialnym Wspólnoty,
2) podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - jeżeli przedmiotem świadczenia dla tych podatników są usługi:
1) sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw,
2) reklamy,
3) prawnicze, rachunkowo- księgowe, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1); przetwarzania danych i dostarczania informacji; architektoniczne i inżynierskie (PKWiU 74.2) – z zastrzeżeniem art.27 ust.2 pkt 1; tłumaczeń,
4) bankowe, finansowe i ubezpieczeniowe łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki,
5) dostarczania ( oddelegowania) personelu,
6) wynajmu, dzierżawy lub inne o podobnym charakterze, których przedmiotem są rzeczy ruchome, z wyjątkiem środków transportu,
7) telekomunikacyjne,
8) nadawcze radiowe i telewizyjne,
9) elektroniczne,
10) polegające na zobowiązaniu się do powstrzymania się od dokonania czynności lub posługiwania się prawem, o których mowa w pkt 1-9 i 11,
11) agentów, pośredników działających w imieniu i na rachunek innej osoby, jeżeli uczestniczą w zapewnieniu świadczenia usług, o których mowa w pkt 1 – 10
miejscem świadczenia tych usług ( miejscem ich opodatkowania) jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania, czyli miejsce konsumpcji tych usług.

W celu prawidłowego opodatkowania dostawy usług opisanych w zapytaniu ważnym jest jednoznaczne określenie, jaka usługa jest świadczona na rzecz kontrahenta zagranicznego i czy jest ona tożsama z usługami wymienionymi wprost w art. 27 ust. 4 ustawy o VAT. Jeżeli tak, to zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT będzie nabywca usługi z Niemiec, według zasad i stawek obowiązujących w jego kraju. Faktura dokumentująca świadczenie usług niematerialnych na rzecz podatników z innych państw członkowskich nie powinna zawierać stawki i kwoty podatku VAT. Powinna natomiast zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w swoim kraju członkowskim oraz adnotację, że podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku jest nabywca usługi. Polskiemu podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu w Polsce towarów i usług wykorzystanych do świadczenia usług opodatkowanych za granicą ( pod warunkiem że kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami – art. 86 ust.8 pkt 1 ustawy o VAT). Jeżeli nie, to obowiązek podatkowy będzie ciążył na świadczącym usługę polskim podmiocie.

2. Pojęcie „refaktury” nie występuje w przepisach prawa podatkowego. Zostało ono ukształtowane w praktyce gospodarczej i odnosi się w przeważającej mierze do usług. Oznacza fakturę wystawioną w całości lub części dla udokumentowania odsprzedaży usług bez doliczania jakiejkolwiek marży i bez zmiany ceny netto. Ponadto nie może nastąpić zmiana charakteru (symbol PKW i U) tak „odsprzedawanej” usługi, a tym samym stawki podatku od towarów i usług.
Z treści zapytania wynika, że refakturuje Pani koszty wynajmu samochodu, uznanego zgodnie z przepisami o podatku VAT za samochód osobowy, na swojego niemieckiego kontrahenta, dla którego świadczy Pani inne usługi. Miejscem świadczenia usług wynajmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze, których przedmiotem są środki transportu, ustala się na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 27 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc miejscem ich świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania. W związku z tym, że miejscem świadczenia powyższych usług jest Polska, usługi te opodatkowane są stawką właściwą dla tych usług w Polsce, a więc 22%. Zgodnie z art. 86 ust.7 ustawy o VAT, jako usługobiorca użytkujący samochód osobowy na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej o podobnym charakterze ma Pani prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego od czynszu, raty lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot odliczenia w całym okresie użytkowania, dotycząca jednego samochodu, nie może przekroczyć kwoty 5.000zł.