Działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) udzielam pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w przedmiocie podatków pośrednich w indywidualnej sprawie przedstawionej we wniosku z dnia 17.11.2004 r. (data wpływu do tut. organie podatkowym 23.11.2004 r.):

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Podatnik prowadzi działalność gospodarczą zaklasyfikowaną jako działy specjalne produkcji rolnej, a do transportu zakupionych materiałów i wyhodowanych roślin używa dwóch samochodów tj.

1. Renault o dopuszczalnej ładowności 1200 kg i 3 miejscach (siedzeniach) oraz

2. Volkswagen o dopuszczalnej ładowności 1000 kg i 7 miejscach (siedzeniach)

Dla żadnego z ww. typów samochodów Podatnik nie posiada świadectwa homologacji lub decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania takiego świadectwa. Podatnik wskazuje, że oba pojazdy są samochodami ciężarowymi, których dopuszczalna ładowność jest wyższa niż wynikająca z art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), a zatem uznaje, że ma prawo odliczyć podatek naliczony przy zakupie paliwa do przedmiotowych pojazdów.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym wyjaśniam:

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ww. ustawy.

Art. 86 ust. 3 cyt. ustawy stanowi, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru:

DŁ = 357 kg + n x 68 kg,

gdzie: DŁ – oznacza dopuszczalną ładowność

n -oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy

- kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca – nie więcej jednak niż 5000 zł.

Z ust. 5 art. 86 ww. ustawy wynika, iż dopuszczalna ładowność pojazdu oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 3 określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa powyżej, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

Obowiązek uzyskania wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji został wprowadzony na podstawie przepisów ustawy z dnia 1.02.1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 6, poz. 35). Od 1.01.1984 r. producent lub importer nowych pojazdów obowiązany jest dołączyć do sprzedawanych pojazdów wyciąg ze świadectwa homologacji lub odpis decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania takiego świadectwa, będące dla organu rejestrującego źródłem informacji o jego danych technicznych. Świadectwa dla danego typu samochodu są przechowywane w Ministerstwie Infrastruktury oraz przez podmiot (producenta, importera) dla którego zostało ono wydane. W sytuacji, kiedy podatnik posiada używany samochód ciężarowy z państw członkowskich Unii Europejskiej, należy wyjaśnić, że europejskie świadectwa homologacji przechowują odpowiednie władze homologacyjne państw członkowskich, które te świadectwa wydały oraz producent danego typu pojazdu.

Z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie wynika, by sam brak świadectwa homologacji lub decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania takiego świadectwa skutkował uznaniem pojazdu za samochód osobowy. Istotne jest, by Podatnik potrafił udokumentować swoje uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa tj. że dopuszczalna ładowność pojazdu jest wyższa od wyliczonej według wzoru z art. 86 ust. 3 ww. ustawy. W przypadku bowiem samochodów bezwzględnie z istoty swojej będących ciężarowymi, tzn. jeżeli z konstrukcji wynika, że są one przeznaczone wyłącznie do przewozu towarów, a których dopuszczalna ładowność przekracza wartość wyliczoną według art. 86 ust.3, nie powinno się stosować art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT. Oznacza to, że podatnikowi przysługuje wówczas prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie paliwa na ogólnych zasadach określonych w ustawie o podatku od towarów i usług. Podatnik powinien jednak dołożyć wszelkich starań, aby udokumentować fakt przysługiwania mu prawa do odliczenia.

W przedstawionym przez Podatnika przypadku oba ww. pojazdy są samochodami ciężarowymi, a ich dopuszczalna ładowność jest wyższa niż wynikająca z art. 86 ust. 3 cyt. wyżej ustawy, a zatem Podatnik ma prawo odliczyć podatek naliczony przy zakupie paliwa do przedmiotowych samochodów.

Ponieważ, jak wynika z wniosku, od maja 2004 r. Podatnik nie odliczał podatku naliczonego VAT z faktur dokumentujących zakup paliwa do przedmiotowych pojazdów, zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług ma prawo do dokonania korekty deklaracji VAT-7 za te okresy rozliczeniowe, w których wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Jednocześnie informuję, że powyższa informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego obowiązuje jedynie w zakresie zadanego przez Stronę pytania i w przedstawionym stanie faktycznym.