Podatnik, w 2003 r. wydzierżawił działkę, na której postawił wiatę metalową i przystosował do handlu detalicznego. Podatek VAT od zakupionych materiałów został podatnikowi zwrócony. Od wartości netto wyżej wymienionego środka trwałego, w okresie od października 2003 r. do kwietnia 2004 r. dokonywane były odpisy amortyzacyjne. Na dzierżawionym terenie w 2004 r., z uwagi na brak zabezpieczenia terenu, doszło do dewastacji kiosków usytuowanych na bazarze. Fakt ten został zgłoszony na policję. Obecnie środek trwały (wiata przystosowana do drobnej sprzedaży) nadaje się do likwidacji. Podatnik nadal prowadzi działalność gospodarczą.
Wyjaśnienia w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.
Na wstępie należy zauważyć, że likwidacja środka trwałego nie jest tożsama ze sprzedażą, dlatego też w przypadku likwidacji środka trwałego, art. 14 ust. 2 pkt 1ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) nie znajduje zastosowania. Oznacza to, że na dzień likwidacji środka trwałego, jego niezamortyzowana wartość nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
W świetle art. 22 ust. 1 cyt. ustawy, za koszt uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkami określonymi w art. 23.
Zgodnie z zapisem zawartym w art. 23 ust. 1pkt 6 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.
W myśl art. 23 ust. 1 pkt 5 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.
Ponieważ przedmiotowy środek trwały utracił przydatność gospodarczą z innego powodu niż zmiana rodzaju działalności gospodarczej, strata powstała w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego, jest kosztem uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym środek ten zlikwidowano.
A zatem, zgodnie z przepisami może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość poniesionej straty powstałej w wyniku likwidacji środka trwałego, z wyłączeniem tej części wartości środka trwałego, która została pokryta odpisami amortyzacyjnymi – tak więc kosztem jest wartość likwidowanego środka trwałego w części niepokrytej odpisami amortyzacyjnymi tj. w wysokości różnicy między jego wartością początkową a sumą dokonanych już odpisów amortyzacyjnych.
W przypadku, gdy poniesiona strata dotyczy składnika majątku trwałego podatnik jest, między innymi, obowiązany:

1. sporządzić protokół dotyczący likwidacji środka trwałego,
2. sporządzić stosowny dowód księgowy określający wielkość straty na podstawie danych wynikających z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych do wysokości netto, tj. wartości początkowej pomniejszonej o dokonane odpisy amortyzacyjne,
3. w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonać zapisów o likwidacji środka trwałego i jej przyczynach.

Jednocześnie należy zauważyć, że w przypadku otrzymania odszkodowania, wartość tego odszkodowana stanowić będzie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, art. 14 ust. 2 pkt 12 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wyjaśnienia w zakresie podatku od towarów i usług.
Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 14, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Ponadto zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 cytowanej wyżej ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.
Z kolei w art. 88 ust. 3 cytowanej ustawy z ograniczenia z art. 88 ust. 1 pkt 2 wyłączono, między innymi, wydatki związane z nabyciem towarów i usług, o których mowa w art. 87 ust. 3, oraz z nabyciem gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów.
Towary i usługi, o których mowa w art. 87 ust. 3, to rzeczy i prawa, które na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym uznane zostały u podatnika za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji.
Decydujące, zatem w tym zakresie znaczenie mają przepisy art. 22a i 22b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które określają, jakie składniki majątku i w jakich warunkach zaliczane są do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podatnika podlegających amortyzacji.
Jeżeli podatnik dokonał zakupu środka trwałego, który był wykorzystywany do realizacji sprzedaży opodatkowanej, miał w pełni prawo do obniżenia podatku naliczonego przy jego nabyciu.
Późniejsza likwidacja środka trwałego, który uległ zniszczeniu, nie ma wpływu na prawidłowość realizacji prawa do odliczenia podatku z tytułu jego zakupu.
Stwierdzone straty w środkach trwałych, które powstały w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i stanowią koszt uzyskania przychodu nie obligują do korygowania podatku naliczonego związanego z ich zakupem.