Pisemna informacja o zakresie stosowania przepisów prawa w indywidualnej sprawie podatnika, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym, o której stanowi art. 14a § 1 ustawy dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 ze zm.)

Pismem z dnia 26 października 2004 r. Nr APG-TL/1/10/04/1159 przesłanym do Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu, Sp. z o.o. zwróciła się z wnioskiem o udzielenie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, w sprawie uznania za koszt uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności uprzednio zarachowanych jako przychód należny.

Przedstawiono następujący stan faktyczny:

W 2004 roku Spółka zamierza dokonać wobec swojego dłużnika umorzenia długu, biorąc pod uwagę dotychczasową współpracę z tym dłużnikiem oraz jej perspektywy.

Wątpliwości Podatnika dotyczą zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - zwanej dalej „ustawą".

Sp. z o.o. zajęła stanowisko, iż umorzony dług stanowi koszt uzyskania przychodu wraz z podatkiem VAT, gdyż zamiarem Spółki jest umorzenie całości kwot wierzytelności wynikających z zawartych uprzednio transakcji z dłużnikiem.

Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu po przeanalizowaniu stanu faktycznego i prawnego informuje:

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), wierzytelność jest prawem podatnika i nie ma przeszkód, aby mógł on się zrzec w każdej chwili z tego prawa. Zrzeczenie się, polega na umorzeniu zobowiązania bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. W oparciu o art. 508 kodeksu cywilnego, zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik przyjmuje zwolnienie.

Natomiast, zagadnienie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności reguluje art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszt uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy zostały zarachowane jako przychody należne.

Z powyższego wynika, że wierzyciel może zaliczyć umorzoną wierzytelność do kosztów uzyskania przychodów tylko wówczas, gdy spełnione są następujące warunki:

• wierzytelność zaliczono uprzednio do przychodów należnych,
• umorzenie wierzytelności nastąpiło za zgodą i wiedzą dłużnika.

Jeżeli wierzyciel nie posiada oświadczenia dłużnika, że zwolnienie z długu zostało przez niego przyjęte, nie może skorzystać z ww. przepisu ustawy. U dłużnika wartość umorzonych zobowiązań stanowi dochód z chwilą umorzenia.

Kwestię podatku VAT związanego z przychodami osiągniętymi z działalności gospodarczej reguluje art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy zgodnie, z którym do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług. Oznacza to, że kwoty przychodów w rozumieniu ustawy, to kwoty bez podatku VAT. Jeżeli zatem przedmiotowe wierzytelności zostały zaliczone do przychodów w kwocie netto (bez podatku VAT) to jedynie w takiej samej wysokości - jako wierzytelności umorzone, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, tzn. w wartości netto (bez podatku VAT).

Wobec powyższego Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego stwierdza, że stanowisko zajęte przez wnioskodawcę jest prawidłowe w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu umorzonych wierzytelności uprzednio zarachowanych jako przychody należne, jednakże nie dotyczy to należnego podatku od towarów i usług wynikającego z umorzonych wierzytelności.

Jednocześnie Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, iż przedmiotowa informacja o zakresie stosowania prawa podatkowego ma zastosowanie wyłącznie w przedmiotowym stanie faktycznym i obowiązującym w roku 2004 stanie prawnym.