Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zmianami) w związku z zapytaniem zawartym w piśmie z dnia 25.08.2004 r., w sprawie modernizacji komputerów będących środkami trwałymi, wyjaśnia:

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. Nr 14 z 2000 r., poz. 176 ze zmianami), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków trwałych, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500,00 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500,00 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ze złożonego do tut. Urzędu zapytania wynika, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej – Jednostka zakupiła dwa nowe komputery (bez monitorów) wykorzystując monitory stare (w całości zamortyzowane, których wartość wynosi „0”), następnie sprzęt wprowadziła do ewidencji środków trwałych i je amortyzowała. Po upływie kilku miesięcy Spółka w ramach modernizacji sprzętu zakupiła dwa nowe monitory o wartości 750,00 zł każdy i zastąpiła monitory stare nowymi.

W wyroku NSA z dnia 24 kwietnia 2000 r., sygn. Akt I SA/Wr 671/98 Sąd orzekł:„(...) Za środki trwałe uznaje się poszczególne kompletne i zdatne do użytku w momencie przyjęcia do użytkowania maszyny, urządzenia, środki transportu, budynki, budowle oraz ich części składowe stanowiące odrębne nieruchomości itp. i inne przedmioty majątkowe przeznaczone do wykorzystania na własne potrzeby jednostki (...). Dany obiekt uznany, zatem może być za środek trwały, jeżeli jest kompletny i zdatny do użytku zgodnie z jego przeznaczeniem. Stosownie do rodzaju 491 obowiązującej wówczas Klasyfikacji Rodzajowej Środków Trwałych „obiektem może być cały zespół służący do przetwarzania informacji złożonej z jednostki centralnej i podłączonych do niej fizycznie jednostek zewnętrznych względnie poszczególna maszyna i urządzenie do przetwarzania informacji wydzielone w osobne jednostki”. W świetle powyższego, jeżeli z konkretnych okoliczności faktycznych wynika, że podatnik nabył składniki majątku w postaci jednostki centralnej, klawiatury, myszy, monitora i drukarki, które mogą być użytkowane zgodnie ze swoim przeznaczeniem w przypadku ich wzajemnego połączenia w ramach zestawu komputerowego – nie ma podstaw, aby każdy z tych składników z osobna mógł stanowić wydzieloną jednostkę stanowiącą środek trwały (...), gdyż jedynie ich wzajemne skonfigurowanie czyni, że spełniona zostaje przesłanka ich kompletności i zdatności do użytku. Inaczej kształtowałaby się sytuacja, gdyby np. w przypadku drukarki okazało się w konkretnych okolicznościach, że istnieje możliwość jej współpracy z różnymi zestawami komputerowymi, którymi dysponuje podatnik lub, gdy podatnik wykorzystuje drukarkę jako jednostkę odbiorczą współpracującą z zespołami komputerów działających w sieci. Jeżeli okoliczności faktyczne wskazują, że drukarka może współpracować z różnymi komputerami podatnika należy uznać, że jest ona obiektem kompletnym i zdatnym do użytku niezależnie od podłączenia do konkretnego komputera, nie stanowiąc urządzenia peryferyjnego żadnego z nich.”

Z powyższego wynika, że monitor nie może stanowić odrębnego środka trwałego, gdyż sam nie jest kompletny i zdatny do użytkowania – stanowi on część składową zestawu komputerowego.

Jednakże dla ostatecznej oceny, czy nastąpiło ulepszenie środka trwałego niezbędne jest ustalenie sumy nakładów związanych z jego ulepszeniem w ciągu całego roku podatkowego.

W świetle art. 22g ust. 1 pkt 17 cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdy suma wydatków na ulepszenie środka trwałego na przestrzeni roku podatkowego przekroczy kwotę 3.500,00 zł to wówczas wydatki te zwiększają wartość początkową środka trwałego.