Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Kraków działając na podstawie art. 14 a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137 poz. 926 ze zmianami), w związku z pismem z dnia 26 maja 2004 roku, w sprawie zaliczenia do podstawy opodatkowania kwoty umorzenia części zobowiązania wobec ZUS, a opłatę restrukturyzacyjną do kosztów uzyskania przychodu, oraz w sprawie odpłatnego zbycia prawa majątkowego po cenie odbiegającej od ceny rynkowej, wyjaśnia co następuje:

Z opisanego w zapytaniu stanu faktycznego wynika, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych na wniosek Spółdzielni, umorzył jej część zobowiązań objętych restrukturyzacją.
Zajmując własne stanowisko Spółdzielnia podnosi, że umorzona kwota powinna wchodzić do podstawy opodatkowania, gdyż już raz (w miesiącu naliczenia składki) obciążała koszty Spółdzielni, a więc nie zaliczenie jej obecnie (w chwili umorzenia) do podstawy opodatkowania spowoduje po raz drugi ubytek tego podatku.

Zgodnie z przepisem art. 22 ustawy o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców (Dz. U. Nr 155, poz. 1287), przychody z tytułu umorzenia należności podlegających restrukturyzacji nie stanowią przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Opłata restrukturyzacyjna, o której mowa w art. 19, oraz opłata prolongacyjna, o której mowa w art. 20 ust. 3, nie stanowią kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.
W związku z powyższym, mając na uwadze treść powołanych przepisów, przedstawione stanowisko podatnika jest nieprawidłowe.

W odpowiedzi na drugie zapytanie, tut. organ podatkowy wyjaśnia:
Z opisanego w zapytaniu stanu faktycznego wynika, iż na skutek wygranego procesu sądowego Spółdzielnia weszła w posiadanie gospodarstwa rolnego (zabudowania + grunty). Po sprzedaniu części nieruchomości roszczenie Spółdzielni zostało zaspokojone w całości. W pozostałej części nieruchomości mieszkają, na zasadzie prawa dożywocia, wiekowi rodzice dłużnika. Są oni zainteresowani, odzyskaniem zajmowanej nieruchomości pod względem prawnym, poprzez odkupienie jej od Spółdzielni, ale z uwagi na swoją trudną sytuację materialną, po cenie znacznie niższej od rynkowej lub wynikającej z wyceny biegłego.

Przepis art. 14 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2000 Nr 54 poz. 654 ze zmianami) stanowi, że przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju, i gatunku z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Wykładnia tego przepisu wskazuje, że na cenę wpływają jakie czynniki jak stan, w jakim dana rzecz bądź prawo majątkowe znajdowało się w momencie sprzedaży, stopień zużycia czas i miejsce zbycia. Przy badaniu stanu rzeczy, bądź prawa majątkowego, bierze się pod uwagę ogólną jakość, uwzględniając wpływ czynników zewnętrznych (upływ czasu), przy badaniu stopnia zużycia – ocenia się jakość z punktu widzenia dotychczasowego używania.

W związku z powyższym, mając na względzie treść powołanych na wstępie przepisów art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, brak jest podstaw do uznania, że zasady współżycia społecznego są czynnikami uzasadniającymi podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej.