Odpowiadając na pismo L.Dz. 3037/08/04 złożone w Łódzkim Urzędzie Skarbowym Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w celu zapewnienia jednolitego stosowania prawa przy ocenie skutków w podatku dochodowym od osób prawnych i w podatku dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) informuje :

Stosownie do brzmienia art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm) – kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1. Podatnik może odliczyć od przychodów wszelkie koszty ich uzyskania, pod warunkiem, że miały one bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie miało, bądź mogło mieć wpływ na wysokość osiągniętego przychodu.

Z treści pisma wynika, iż Spółka ponosi koszty przejazdów pracowników taksówkami w ramach podróży służbowej lub wykonywaniu innych zleceń – dojazd do banku i urzędu skarbowego, dojazd do serwisu samochodowego w przypadku gdy samochód służbowy uległ uszkodzeniu, itp.
Brzmienie powołanej regulacji prawnej nie pozostawia zatem wątpliwości co do tego, że nie wszystkie wydatki poniesione przez Spółkę są kosztami uzyskania przychodów. Za wykładnią taką przemawia w szczególności zwrot „w celu”, który oznacza, iż pomiędzy poniesionym kosztem, a uzyskanym przychodem zachodzić musi związek przyczynowy.
Podatnik ma obowiązek uzasadnić cel ponoszonych wydatków, to znaczy fakt, iż służą one uzyskaniu przychodów.
Jeśli zatem będzie potwierdzony związek przyczynowy pomiędzy tymi wydatkami, a uzyskanym przychodem, Spółka ma prawo zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 w/w ustawy.

Natomiast stosownie do postanowień art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.), wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Zwolnienie to jest limitowane do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990) oraz poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991).Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym w przypadku zwrotu pracownikom wydatków za przejazdy taksówkami, które będą stanowiły koszty uzyskania przychodów Spółki, regulacje zawarte w ustawie z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mają zastosowania.

Wobec powyższego tutejszy organ podatkowy stanowisko Spółki uznaje za prawidłowe.