1) zgodnie z brzmieniem art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535) przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, oraz inne czynności wymienione w ust. 1 i 2 tego artykułu.
Zgodnie z art. 20 ustawy obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, chyba że:
- podatnik wystawił fakturę, wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej wystawienia,
- przed dokonaniem dostawy otrzymano całość lub część ceny, wówczas obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z ust. 3 tego artykułu.
Stawka opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów została określona w art. 42 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w wysokości 0 % pod warunkiem jednak, że:
1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i podał ten numer oraz podał na fakturze stwierdzającej dostawę towaru swój numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku poprzedzony kodem PL.
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy (miesiąc lub kwartał) posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium RP i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
Stosownie do art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług dowodami potwierdzającymi dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy są dokumenty, które łącznie potwierdzają wywiezienie i dostarczenie towarów będących przedmiotem tej dostawy.
Dowodami takimi są następujące dokumenty, jeżeli dokumenty te łącznie potwierdzają dostarczenie do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (art. 42 ust. 3 cyt. ustawy):
1) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju (Polski), z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia w innym kraju członkowskim – w przypadku gdy przywóz jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2) kopia faktury dostawy,
3) specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4) dokument potwierdzjący przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium innego kraju wspólnotowego niż Polska.
Powyższe dokumenty są wystarczające dla przeprowadzenia powyższego dowodu w przypadku gdy przewoźnikiem nie jest bezpośrednio dostawca lub nabywca.
W przypadku jednak, gdy powyżej wymienione dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium innego kraju niż Polska, dowodami, że towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone nabywcy w jego kraju, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że wystąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:
a) korespondencja handlowa z klientem, w tym zamówienie klienta,
b) dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
c) dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.
W związku z powyższym odnosząc się do przykładów podanych w zapytaniu, stwierdzić należy, że dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy są wskazane w pkt 1,2,4 umieszczonych w pytaniu nr 1. Wskazać należy, że faktura oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku może być jednym dokumentem, tzn. fakturą zawierającą specyfikację natomiast warunek potwierdzenia, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 4 jest spełniony także wtedy, kiedy potwierdzenie odbioru znajduje się na liście przewozowym (CMR). Dokumenty faksowe z uwagi na ich niską rangę dowodową nie mogą stanowić potwierdzenia, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 4 ustawy.
2) Jednym z dokumentów potwierdzających dostarczenie do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju jest specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.
Dokument, który pozwala na identyfikację poszczególnych sztuk towarów zawierający dane dotyczące daty wydania towaru, numer kolejny, nazwę towaru, ilość wydanych sztuk towaru jest dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 ww. ustawy. Zatem jeżeli dokument WZ umożliwia identyfikację poszczególnych towarów poprzez to, że zawiera elementy wskazujące nazwę towaru wraz z kodami towarów w sytuacji, kiedy różne towary występują pod tą samą nazwą i ilość sztuk towaru to może być traktowany jako specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.