Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu, działając w trybie art.14a §1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz. U. nr 137 poz. 926 ze zm./ w związku z Pana pismem, które wpłynęło do tutejszego organu podatkowego w dniu 27 września 2004 r. i uzupełnionym w dniu 22 października 2004 r., a dotyczącym interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie sposobu amortyzowania pawilonu handlowego uszkodzonego w trakcie pożaru, informuje jak poniżej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż na skutek pożaru uszkodzeniu uległ budynek /pawilon/ handlowy, stanowiący środek trwały Pana firmy. Budynek ten był amortyzowany przy zastosowaniu 10% stawki amortyzacyjnej, stosownie do przepisów art.22j ust.1 pkt3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U. z 2000 r. nr 14 poz. 176 ze zm./.
W piśmie podkreślił Pan, że prace przy odbudowie spalonego pawilonu handlowego polegały na jego rekonstrukcji i modernizacji a więc spowodowały ulepszenie środka trwałego.
W związku z zaistniałym zdarzeniem uznał Pan, iż 85% niezamortyzowanej wartości początkowej pawilonu może Pan zaliczyć bezpośrednio w poczet kosztów uzyskania przychodu. Od pozostałej wartości tj. 15% niezamortyzowanej wartości początkowej pawilonu powiększonej o wartość prac inwestycyjnych związanych z odbudową budynku postanowił Pan dokonywać odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu 10% indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

Oceniając zaistniały stan faktyczny i prawny tutejszy organ podatkowy uznał, iż stanowisko Pana nie w pełni jest prawidłowe.

Zgodnie bowiem z art.22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U. z 2000 r. nr 14 poz.176 ze zm./, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów , z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.23.

Artykuł 23 ust.1 lit c stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych , które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.
W myśl art.22g ust.17 /.../ środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500,00 zł. i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

W świetle wyjaśnień Ministerstwa Finansów /pismo z dnia 13 marca1995 r. nr PO3/722-160/94/
- przebudowa to wykonanie robót wprowadzających istotne zmiany w obiekcie, dostosowujące go do zmienionych potrzeb użytkowych bądź nowych warunków technicznych,
- rozbudowa to powiększenie budynków i budowli /zwiększenie ich kubatury lub powierzchni zabudowy/,
- rekonstrukcja to odtworzenie / odbudowanie zniszczonego obiektu/ w miejscu jego dotychczasowej lokalizacji /na podstawie danych dotyczących jego pierwotnej formy/,
- adaptacja to przystosowanie go w innym celu, niż wskazywało jego pierwotne przeznaczenie, albo nadanie mu nowych cech użytkowych,
- modernizacja to unowocześnienie, zmiana charakteru modernizowanego obiektu, przystosowanie go do zmienionych warunków użytkowania, nadanie mu nowych cech użytkowych pozwalających na obniżenie kosztów eksploatacji, poprawa jakości usług lub procesów produkcyjnych w obiekcie.
Z dokumentów zgromadzonych w trakcie postępowania wyjaśniającego, w tym pisma Urzędu Miasta Opola z dnia 17 maja 2004 r. i przedłożonych faktur wynika natomiast, że wykonane prace miały częściowo charakter remontu.
Jeżeli natomiast zakres wykonywanych prac nie posiada cech przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji, modernizacji a jedynie zmierza do przywrócenia stanu pierwotnego środka trwałego to poniesione nakłady w tej części w ramach remontu można zaliczyć bezpośrednio w poczet kosztów uzyskania przychodu.
Zdaniem tutejszego organu podatkowego w omawianym przypadku nie nastąpiła również utrata środka trwałego tj. jego likwidacja , zbycie , czy niedobór , która upoważniłaby do jego wycofania z ewidencji środków trwałych. Brak jest również podstaw prawnych do zaliczenia części niezamortyzowanej jego wartości początkowej bezpośrednio w poczet kosztów uzyskania przychodu.
Konsekwencją powyższego jest także obowiązek kontynuacji obranej metody amortyzacji wynikający z przepisu art.22h ust.2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w myśl którego podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art.22i-22k przed rozpoczęciem ich amortyzacji i wybraną metodę stosują do pełnego zamortyzowania środka trwałego.
Tak więc skoro ww. pawilon handlowy amortyzował Pan przy zastosowaniu 10% indywidualnej stawki amortyzacyjnej taką metodę winien Pan stosować aż do pełnego jego zamortyzowania.

Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, że powyższa informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego obowiązuje jedynie w przedstawionym stanie faktycznym oraz jest zgodna z obowiązującym stanem prawnym tylko w przypadku przedstawienia przez stronę rzeczywistego stanu faktycznego sprawy.