Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, ze towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. W myśl art. 42 ust. 3 cyt. ustawy, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:
1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury dostawy,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4. dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Art. 42 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, stwierdza natomiast, iż jeśli dokumenty, o których mowa w ust. 3, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:
1. korespondencja handlowa z nabywca, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa na charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.
Zgodnie z art. 42 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres, podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji jako dostawę na terytorium kraju.

Jak wynika z powyższych uregulowań, pierwszeństwo w dokumentowaniu faktu dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, dla celów zastosowania do niej stawki podatku 0%, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w tym wspomniany we wniosku Podatnika dokument przewozowy CMR (jego kopia) podstemplowany przez bezpośredniego odbiorcę z innego kraju Wspólnoty - jako dokument jednoznacznie potwierdzający, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (Polski). Inne dokumenty mają tylko znaczenie posiłkowe dla udowodnienia, że dostawa wewnątrzwspólnotowa nastąpiła, o czym mówi art. 42 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podsumowując, obowiązkiem klientów Podatnika, jako podmiotów dokonujących wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jest posiadanie dowodów, iż towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Wspólnoty. Dowodem takim jest, łącznie z innym dokumentami, dokument przewozowy otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, iż towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (Polski) – tj. kopia dokumentu CMR, na której bezpośredni odbiorca we Francji potwierdził otrzymanie towaru.

Końcowo należy zauważyć, że to nie Spółka winna wystąpić z tym zapytaniem, a jej klienci, ponieważ to oni trudnią się wewnątrzwspólnotowymi dostawami towarów i są obowiązani do udowodnienia faktu ich dokonania zgodnie z postanowieniami stosowanych przepisów. Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14 a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa naczelnik urzędu skarbowego właściwy dla podatnika udziela pisemnej informacji o zakresie stosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie na pisemne zapytanie podatnika.

Jednocześnie zaznaczam, że powyższa informacja jest prawidłowa w zakresie stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika we wniosku.