Zgodnie z regulacją art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U. Nr 14 poz. 176 z 2000 r. ze zm./ kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów , z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Przepis art. 23 ust. 1 pkt. 20 ustawy stanowi, że nie uważa się za koszt uzyskania przychodu wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 ustawy zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona. Wykładnia tego przepisu wskazuje, że warunkiem zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu wierzytelności odpisanych jako nieściągalne jest równoczesne spełnienie tych dwóch przesłanek.Przepis art. 14 ustawy stanowi, że za przychód z działalności , o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt. 3, uważa się kwoty należne , choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów , udzielonych bonifikat i skont. Nieściągalność wierzytelności winna być udokumentowana w sposób określony w art. 23 ust. 2 powołanej ustawy, a mianowicie:

1. postanowieniem o nieściągalności , uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowifaktycznemu, wydanym przez właściwy organ postepowania egzekucyjnego, albo
2. postanowieniem sądu o:
   a/ oddaleniu wniosku o ogłoszeniu upadłości, gdy majątek masy nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego, lub
   b/ umorzeniu postępowania upadłościowego, gdy zachodzi okoliczność , o której mowa w lit. a, lub
   c/ ukończeniu postępowania upadłościowego, albo
3. protokołem sporządzonym przez podatnika stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo większe od tej kwoty.

Reasumując, w przypadku , gdy kwota należnego przychodu została uprzednio zaewidencjonowana w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako przychód należny i której nieściągalność została uprawdopodobniona w/w dokumentami jako wierzytelność nieściągalna , a w przypadku posiadania postanowienia o nieściągalności , wydanego przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego , podatnik jako wierzyciel rozstrzygnięcie zawarte w tym postanowieniu uznał za odpowiadające stanowi faktycznemu, kwotę wierzytelności można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Koszty związane z działalnością gospodarczą podlegają zarachowaniu w tym roku podatkowym , w którym nastąpiło zdarzenie powodujące, że koszty te spełniają ustawowe wymogi do uznania ich za koszty uzyskania przychodu /vide art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych/. W Pana przypadku nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona w roku 2004, zatem stanowią one koszt uzyskania przychodu w roku 2004.