Zgodnie z zapisem zawartym w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. opodatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów należy dokonywać, zgodnie z przepisami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.). W myśl § 12 ust. 1 cyt. wyżej rozporządzenia zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów. Podstawą zapisów w księdze, zgodnie z § 12 ust. 3 cyt. rozporządzenia, są dowody księgowe stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem oraz odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach. Oznacza to, żepodatnik sam powinien dokonać odpowiedniej oceny zgodności zamierzonej operacji gospodarczej (sprzedaż po cenach zakupu) z obowiązującymi przepisami.
Ustosunkowując się do pytań z zakresu podatku od towarów i usług tutejszy organ podatkowy wyjaśnia, iż ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. opodatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11 poz. 50 ze zm.) definiuje podatnika w art. 5, stanowiąc, iż jest nim osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej oraz osoba fizyczna mająca siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium RP, jeżeli wykonuje wewłasnym imieniu i na własny rachunek czynności, o których mowa w art. 2, w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet jeżeli zostały wykonane jednorazowo, a także wówczas, gdy czynności te polegają na jednorazowej sprzedaży rzeczy w tym celu nabytej. Oznacza to, że jeżeli dana osoba spełnia warunki określone w tym przepisie, staje się podatnikiem podatku od towarów i usług, niezależnie od swojej woli.
Hurtowa i detaliczna sprzedaż towarów jest więc czynnością podlegającąco do zasady opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przy czym dalsze przepisy cyt. wyżej ustawy oraz przepisy wykonawcze (rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 marca 2003 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.) nie przewidują obligatoryjnego zwolnienia tych czynności od podatku. Stanowisko wyrażone przez podatnika w tej sprawie jest więc słuszne.
Odpowiadając na zapytanie dotyczące obowiązku zainstalowania kasy fiskalnej tut. organ podatkowy informuje, że zgodnie z art. 29 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o PTU, podatnicy sprzedający towary i świadczący usługi w tym również w zakresie handlu i gastronomii na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych, prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych, są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Jednakże w myśl przepisu § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23.12.2002 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 234, poz. 1971), zwalniasię z obowiązku ewidencjowania do 31.12.2004 r. czynności wymienione w załączniku Nr 1 do rozporządzenia. W tymże załączniku, pod poz. 18 ustawodawca wskazał usługi pośrednictwa finansowego. Jeżeli więc nie dojdzie do poszerzenia dotychczasowej działalności to w oparciu o powołane wyżej przepisy, do 31.12.2004 r. usługi z zakresu pośrednictwa finansowego będąz wolnione z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Jeżeli natomiast podatnik rozszerzy działalność o sprzedaż towarów tozastosowanie mieć będą uregulowania zawarte w § 3 ust. 1 pkt 3 i ust. 7 cyt. wyżej rozporządzenia. Zgodnie z tymi przepisami do dnia 31.12.2004 r. zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 29 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000,00 zł i którzy nie byli wcześniej objęci obowiązkiem ewidencjonowania. Zwolnienie traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc, od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000,00 zł.