W świetle przepisów art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę zwrotu „wszelkie koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodu” oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych koniecznych (niezbędnych) wydatków, nie tylko pod warunkiem iż wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, ale przede wszystkim gdy ich poniesienie ma lub mieć może bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.
Istotę prowadzonej przez podatnika działalności stanowią usługi transportu osobowego. Zgodnie przepisem art. 7b ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. – Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178 ze zm.), przedsiębiorcy stale wykonujący działalność poza miejscem zamieszkania są obowiązani do wskazania siedziby i adresu zakładu głównego, oddziału lub innego miejsca stałego wykonywania działalności. Ponadto zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy – Prawo działalności gospodarczej, zakład główny, oddział oraz inne stałe miejsca wykonywania przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej powinny być oznaczone na zewnątrz.
Zatem zgodnie z powyższymi przepisami podatnik miał obowiązek wskazania siedziby co jednak nie oznacza, że prowadzona przez niego działalność jest wykonywana w stałym miejscu, w opisanym przypadku w miejscu zamieszkania. Do uznania, iż wydatki poniesione w związku z prowadzeniem działalności w mieszkaniu stanowią koszt uzyskania przychodu, należy wykazać, że ta działalność jest tam prowadzona. Samo przechowywanie w miejscu zamieszkania dokumentacji dotyczącej działalności nie jest równoznaczne z prowadzeniem (wykonywaniem) w tym miejscu działalności. Prowadzona przez podatnika działalność polega w istocie na świadczeniu usług przewozowych np. z miejsca postoju i nie wymaga prowadzenia biura.
Tak więc w świetle przedstawionego powyżej stanu prawnego ponoszone przez podatnika wydatki dotyczące czynszu za mieszkanie oraz opłat za wodę i energię elektryczną nie mają bezpośredniego związku z prowadzoną przez niego działalnością, zatem nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Są to bowiem wydatki o charakterze osobistym i nie służą bezpośrednio osiągnięciu przychodu.