Działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Prudniku w odpowiedzi na pismo z dnia 24.11.2004 r. (data wpływu do tut. organu 25.11.2004 r.) w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego wyjaśnia jak poniżej.

Wskazanym powyżej pismem wnosi Pan o udzielenie odpowiedzi na pytanie czy dokument otrzymany od Syndyka Masy Upadłości Sp. z o.o., w którym informuje Pana,iż prowadzone są ostateczne czynności mające na celu egzekucję i sprzedaż wierzytelności, a z powodu małej masy upadłości ukończenie postępowania przewiduje się poprzez podział funduszów masy upadłości w kat. I, w związku z czym wierzytelność Pana uznana w kat. VI nie zostanie zaspokojona, może stanowić podstawę do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów nieściągalnej wierzytelności. Wraz z wnioskiem przedłożono: Postanowienie Sądu Rejonowego w Opolu o ogłoszeniu upadłości z dnia 18 lipca 2003 r., pismo skierowane do Syndyka Masy Upadłości Sp. z o.o. z dnia 13.10.2004 r., pismo Syndyka Masy Upadłości Sp. z o.o. z dnia 19.10.2004 r., zestawienie Syndyka z wyszczególnioną Pana wierzytelnością.

Odpowiadając na pytanie postawione we wniosku Naczelnik Urzędu Skarbowego w Prudniku informuje, iż przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona. Możliwość zaliczenia tych wierzytelności w ciężar kosztów uzyskania przychodów jest uzależniona od spełnienia warunków przedstawionych w przepisie art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnośnie uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności tj.:
1. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
2. postanowieniem sądu o:
- oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub
- umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku
- ukończenie postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku
3. protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Należy zaznaczyć, że przepis art. 23 ust. 2 ustawy stanowi katalog zamknięty przesłanek nieściągalności wierzytelności i nie może być ona uprawdopodobniona w oparciu o inne dowody.

Koszty związane z działalnością gospodarczą podlegają zarachowaniu w tym roku podatkowym, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące, że koszty te spełniają ustawowe wymogi do uznania ich za koszty uzyskania przychodu - art. 22 ust. 4 ww. ustawy. W przypadku wierzytelności uznanych za nieściągalne, zarachowanie ich w koszty uzyskania przychodu może nastąpić w roku podatkowym, w którym nieściągalność tych wierzytelności została uprawdopodobniona.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Prudniku w oparciu o złożone dokumenty oraz mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny stwierdza, że nie nastąpiło uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności w rozumieniu art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym wierzytelności nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Niniejszej informacji udzielono w oparciu o przedstawiony stan faktyczny i obowiązujący w dniu jej udzielenia stan prawny.