dotyczy: zapytania z dnia 21.08.2003 r. skierowanego do Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze w sprawie:

1) odliczenia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatków związanych z paliwem w sytuacji, gdy zakupy te przekroczyły kwotę wynikającą z przemnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu, oraz czy paragon za przejazd autostradą jest dokumentem księgowym,
2) odliczenia podatku naliczonego przy zakupach (z wyjątkiem paliwa) związanych z eksploatacją samochodu osobowego.
Samochód ten nie jest wpisany do ewidencji środków trwałych, używany jest dla celów prowadzonej działalności gospodarczej oraz prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdu.

Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie działając na podstawie art. 14b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) wyjaśnia:

Niniejsze pismo jest częściowym sprostowaniem informacji udzielonej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 15.09.2003 r., nr PP/443/128/03 - dotyczy drugiego pytania. Interpretacja Naczelnika Urzędu Skarbowego dotycząca pierwszego pytania jest merytorycznie prawidłowa.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnych źródeł są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy stanowi, że nie uważa się za koszt uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z przemnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. W celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, według określonego wzoru.

Stosownie do pkt 14 objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, stanowiących integralną część obowiązującego w 2003 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 2000 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 116, poz. 1222 ze zm.), suma poniesionych wydatków z tytułu używania dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu, który nie posiada homologacji producenta lub importera wymaganej dla samochodów innych niż osobowe oraz którego dopuszczalna ładowność nie przekracza 500 kg, zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w poszczególnych miesiącach, ustalana od początku roku podatkowego, nie może przekroczyć kwoty wynikającej z ewidencji przebiegu pojazdu za ten sam okres, to jest kwoty wynikającej z przemnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu, określonej w odrębnych przepisach przez właściwego ministra.

W związku z powyższym wszystkie poniesione wydatki związane z używaniem dla potrzeb działalności gospodarczej samochodu, o którym mowa w w/w piśmie Podatnika, w tym również opłaty za przejazdy autostradą, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie na zasadach określonych w powołanych wyżej przepisach.

Zatem, zawarte w piśmie z dnia 02.09.2003 r. Pana stanowisko dotyczące zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych z tytułu używania samochodu nie będącego środkiem trwałym firmy dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, w kwocie przekraczającej kwotę wynikającą z przemnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, jak również zaliczenia bezpośrednio do kosztów wydatków związanych z opłatami za przejazd autostradą - jest niesłuszne.

Dyrektor tutejszej Izby odpowiadając na pytanie drugie dotyczące podatku od towarów i usług stwierdza, iż zgodnie z art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Zgodnie jednak z art. 25 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, w/w przepis nie dotyczy części wydatków, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z powodu przekroczenia norm w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.