W odpowiedzi na pismo z dnia 18.10.2004 r. (wpływ do tut. Urzędu 19.10.2004 r.) w sprawie udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym, zgodnie z dyspozycją art. 14a § 1 – 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie wyjaśnia:

Z treści pisma wynika, że spółka w ramach umowy spedycji, zdefiniowanej w art. 794 ustawy z dnia 23.04.1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) wykonuje w imieniu dającego zlecenie przewóz określony w art. 800 k.c., nabywając tym samym prawa i obowiązki przewoźnika. Przepisy te stanowią bowiem, iż przez umowę spedycji spedytor zobowiązuje się za wynagrodzeniem w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do wysyłania lub odbioru przesyłki albo do dokonania innych usług związanych z jej przewozem. Przedmiotem zapytania są zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz dokumentowanie usługi przewozu, związanej ze spedycją towaru na trasie Holandia (Nienburg) – Polska (Świecko - Żurawica) w sytuacji, gdy miejscem przeznaczenia towaru jest Ukraina. W ocenie spółki usługa ta stanowi element składowy usługi transportu międzynarodowego, dlatego też konieczne jest odrębne wykazanie w wystawionej fakturze odcinka transportu z miejsca przeznaczenia do granicy Polski oraz odcinka krajowego. Usługa wykonana poza terytorium kraju nie podlega opodatkowaniu polskim VAT, zaś w odniesieniu do usługi wykonanej na odcinku krajowym zasadne jest zastosowanie stawki VAT 0 %.

Zaprezentowane przez spółkę stanowisko należy uznać za prawidłowe przy założeniu, że nie jest ona zidentyfikowana dla tych czynności dla podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego UE lub podatku o podobnym charakterze na terytorium państwa trzeciego:

Na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (D. U Nr 54, poz. 535) stawkę podatku w wysokości 0 % stosuje się do usług transportu międzynarodowego. Według definicji legalnej z art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. d usługi transportu międzynarodowego to przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju. Usługami transportu międzynarodowego są również usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami transportu międzynarodowego (art. 83 ust. 3 pkt 3). Usługi transportowe będące przedmiotem zapytania opodatkowane są tam, gdzie odbywa się transport z uwzględnieniem pokonanych odległości (art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy). Zgodnie z powyższą zasadą część usługi wykonana na odcinku Holandia – Polska nie podlega opodatkowaniu polskim podatkiem, zaś część świadczona na terytorium kraju – podlega opodatkowaniu wg omówionych wyżej zasad. Do zastosowania stawki 0-procentowym na odcinku krajowym uprawnia spedytora - przewoźnika posiadanie dokumentów określonych w art. 83 ust 5 pkt 1, tj. listu przewozowego, stosowanego wyłącznie w komunikacji międzynarodowej lub innego dokumentu, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim oraz wystawionej faktury. Miejscem opodatkowania transakcji w części dotyczącej usługi wykonanej na trasie Nienburg – Świecko nie jest Polska, lecz terytoria państw, przez które przebiega trasa przejazdu.

Zgodnie z art. 106 ust. 2 ustawy spółka jako zarejestrowany podatnik VAT czynny jest obowiązana do wystawienia faktury również w przypadku świadczenia usług, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub też terytorium państwa trzeciego, o ile dla tych czynności nie jest zidentyfikowana dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego – podatku o podobnym charakterze. W § 30 rozporządzenia Min. Fin. z dnia 27.04.2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971) określono, że przepisy § 12 i § 14 – 26 oraz § 29 tego rozporządzenia stosuje się odpowiednio do podatników, o których mowa w art. 106 ust. 2 ustawy, tzn. do ich faktur stwierdzających wykonanie usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego UE lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze. Wystawiona w takich przypadkach faktura powinna zawierać dane określone w § 12, tj. dane obowiązujące w obrocie krajowym, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem. Ponadto w takiej fakturze może nie znajdować się numer identyfikacyjny nabywcy.