Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, dokonując weryfikacji w trybie art. 14b ustawy z dnia 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa(Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2004 r., informacji udzielonej podatnikowi przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Tarnobrzegu z dnia 30.07.2004 r. (znak: U.S.V-443/14/04) w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, wyjaśnia, co następuje:

Przepisem art. 119 ustawą z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) wprowadzone zostały szczególne procedury opodatkowania usług turystycznych. Zgodnie z tymi unormowaniami art. 119 ust. 1 podstawą opodatkowania przy wykonaniu tychże usług jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5. Marża, w myśl zapisu art. 119 ust. 2, stanowi różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumieć należy usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie. Szczególną procedurę opodatkowania marży stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługi turystyki, w przypadku, gdy podatnik spełni określone w przepisie art. 119 ust. 3 warunki:

1. ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju,
2. działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek,
3. przy świadczeniu usług nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty,
4. prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty.

W ww. przypadkach podstawą opodatkowania jest, jak wskazano wyżej, marża uzyskana przez podatnika, a nie cała wartość wykonanej usługi turystyki. Innymi słowy, jeżeli przy organizacji imprezy turystycznej podatnik nabywa usługi od innych podmiotów (transport, wyżywienie, zakwaterowanie), podstawę opodatkowania tej usługi stanowi różnica pomiędzy ceną uzyskaną przez podatnika od nabywców usługi a kosztami jej zorganizowana, na które składać się będą nabyte usługi obce. Tak wyliczona różnica (marża) zawiera w sobie podatek należny od tej usługi w wysokości 22 %. Podatnikom stosującym tą formę opodatkowania nie służy jednak prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty.

Zauważyć jednakże należy, że w przypadku, gdy przy świadczeniu usług turystyki oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje podatnik we własnym zakresie tzw. usługi własne (art. 119 ust. 5 ustawy), w odniesieniu do nich podatnik winien odrębnie ustalić podstawę opodatkowania w oparciu o zasady ogólne wynikające z zapisu art. 29 ustawy. W takich przypadkach podatnik jest zobowiązany jest również do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część świadczonych usług jest nabyta od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi wykorzystywane są do wykonania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem m.in. art. 119. ust. 4 ustawy. Z powyższego wynika zatem, że w sytuacji, gdy podatnik świadczy nabywcy usługi własne, czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych wedle stawek właściwych dla tego rodzaju usług, tzn. wg stawki 22-procentowej, a podatnik ma prawo dokonać odliczenia podatku VAT wynikającego z zakupów związanych bezpośrednio z daną usługą.