Działając na podstawie przepisu art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. Nr 137 poz. 926 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 07.10.2004 r. uzupełnionego w dniu 19.10.2004 r., o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w odniesieniu do treści art. 12 ust. 3, art. 15 ust. 1, art. 16 ust.1 pkt. 39 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 z późniejszymi zmianami) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego informuje:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Firma XXX S.A. dokonała sprzedaży wierzytelności własnych w drodze cesji. Powstały one z tytułu sprzedaży towarów bądź usług i były uprzednio zaliczone do przychodów należnych, zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Sprzedaż udokumentowano fakturami VAT i wykazano w stosownych deklaracjach. Przychód ze sprzedaży wierzytelności jest niższy od ich wartości. Spółka ponosi więc stratę na sprzedaży.

Pytanie brzmi:

Czy strata powstała na sprzedaży wierzytelności stanowi koszt uzyskania przychodu ?.

Przepisy art. 16 ust. 1 pkt. 39, ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 roku Nr. 54, poz. 654 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2004 r. określają, że „Nie uważa się za koszty uzyskania przychodu strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3 w/w ustawy została zarachowana jako przychód należny”

Przepis ten oznacza więc, że jeżeli wierzytelność była przychodem należnym w Spółce, a kwota uzyskana ze zbycia (sprzedaży) tej wierzytelności jest niższa niż wykazany wcześniej w związku z tą wierzytelnością przychód należny, różnica stanowiąca stratę jest, co do zasady, kosztem uzyskania przychodów.

W sytuacji, kiedy Spółka dokonuje zbycia wierzytelności zarachowanej uprzednio jako przychód należny (gdy powstała ona wskutek prowadzonej działalności), ewentualną stratę na transakcji należy ustalić biorąc pod uwagę różnicę między wartością netto wierzytelności a kwotą uzyskaną z jej sprzedaży.

Należy mieć bowiem na uwadze uregulowania zawarte w art. 16 ust. 1 pkt. 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z których wynika, że poza określonymi w w/w przepisie przypadkami należny podatek od towarów i usług VAT nie jest kosztem uzyskania przychodów i nie może być uwzględniany przy określaniu przychodów i kosztów.

W związku z powyższym przy ustalaniu straty na sprzedaży wierzytelności za koszt uzyskania przychodu uważa się stratę będącą różnicą pomiędzy wartością netto wierzytelności zadeklarowaną przez podatnika jako przychód należny a przychodem uzyskanym w wyniku jej sprzedaży.