W art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) zdefiniowano pojęcie importu usług, którym jest świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca usług, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 tej ustawy. Przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4 nie stosuje się jednak w przypadku usług, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę na terytorium kraju (Polski), z wyłączeniem przypadków określonych w art. 27 ust. 3 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca. Przez import usług rozumie się zatem usługi spełniające łącznie następujące warunki: 1. usługodawcą musi być podatnik mający siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium Polski, niezależnie od tego czy na terenie Wspólnoty, czy też poza jej terytorium, 2. usługobiorcą jest osoba prawna, jednostka organizacyjna mniemająca osobowości prawnej oraz osoba fizyczna mająca siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu na terytorium Polski, zobowiązana do rozliczania z polskim fiskusem, 3. usługodawca nie rozliczył w Polsce podatku należnego z tytułu wykonanej usługi na rzecz usługobiorcy (z Polski), przy czym 4. zawsze zobowiązanym do rozliczenia podatku z tytułu usługi ww. usługodawcy jest usługobiorca w przypadkach określonych: #61607; w art. 27 ust. 3 ustawy, czyli świadczenia usług niematerialnych wymienionych w art. 27 ust. 4, na rzecz usługobiorcy – podatnika, o którym mowa w art. 15, posiadającego siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz #61607; w przypadkach określonych w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, przy których usługobiorcą jest podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, czyli w Polsce, który podał świadczącemu usługę swój numer identyfikacyjny VAT UE Polski. W przypadku usług nie poczyniono żadnego wyróżnienia, uznając usługi świadczone przez podatników z Unii oraz spoza jej terytorium na rzecz krajowych usługobiorców za import usług. Podatnikiem VAT z tytułu importu usług jest krajowy usługobiorca, u którego czynność tę należy dokumentować fakturą wewnętrzną, z wykazanym na niej podatkiem należnym z tego tytułu. Podatek z tytułu importu usług podatnik – poprzez wpis faktury wewnętrznej – rejestruje w ewidencji sprzedaży w miesiącu zaistnienia obowiązku podatkowego oraz w tym samym miesiącu (lub następnym – art. 86 ust. 11) ujmuje go (fakturę wewnętrzną) w ewidencji zakupów, jako podatek naliczony do odliczenia. Operacje te powinny znaleźć odzwierciedlenie w złożonej za dany miesiąc (lub następnym – art. 86 ust. 11) deklaracji VAT, gdzie podatek należny z tytułu importu usług powinien być ujęty w ramach wykazanej przez podatnika sprzedaży, a jednocześnie w ramach podatku naliczonego do odliczenia (art. 86 ust. 10 pkt 2). Zatem przedstawione przez Podatnika w złożonym piśmie stanowisko w sprawie nie jest prawidłowe. Zgodnie z w/cyt. przepisami, zakup usług pośrednictwa przez ............. od podmiotu zagranicznego będzie importem usług podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT przez .........., przy czym podatek należny z tytułu importu usług będzie jednocześnie podatkiem naliczonym.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000r., nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania Przechodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 lit „b” w/cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek należny w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Zatem podatek należny z tytułu importu usług, który w opisanym przez Podatnika stanie faktycznym będzie jednocześnie podatkiem naliczonym, nie będzie stanowił kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art.22 w/cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.