Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie działając na podstawie art. 14b § 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2004 r., dokonuje zmiany interpretacji przepisów prawa podatkowego udzielonej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Stalowej Woli w piśmie z dnia 1.12.2004 r. (znak: US.III-443/90/2004):

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w ramach prowadzonej działalności (B.) podatnik zajmuje się m.in.:

1. sprzedażą biletów lotniczych zagranicznych,
2. sprzedażą biletów lotniczych krajowych,
3. pośrednictwem w sprzedaży biletów autokarowych,
4. pośrednictwem w sprzedaży imprez turystycznych,
5. pośrednictwem ubezpieczeniowym,
6. organizacją konferencji, zjazdów,
7. organizacją kolonii, wycieczek, obozów.

Według podatnika, w pierwszych sześciu przypadkach podstawę opodatkowania stanowi prowizja, natomiast w przypadku usług turystyki podstawą opodatkowania jest kwota marży pomniejszona przez kwotę podatku należnego. Przez marżę podatnik rozumie różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Pytanie dotyczy możliwości zaliczenia do usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty następujących wydatków:

1. opieka nad uczestnikami kolonii przez wychowawców zatrudnionych na podstawie umów zlecenia,
2. usługi przewodnictwa i pilotażu na koloniach, wycieczkach na podstawie rachunków,
3. bilety wstępu do muzeów, parków narodowych, pływalni, kina, ZOO itp.,
4. zabawki, art. biurowe, dyplomy, przewodniki, wyroby cukiernicze, itp.,
5. karty telefoniczne dla wychowawców kolonijnych,
6. usługi fotograficzne,
7. ubezpieczenie uczestników kolonii na podstawie polisy ubezpieczeniowej,
8. bilety jednorazowe komunikacji miejskiej, PKP służące do przewozu turystów,
9. art. farmaceutyczne, medykamenty zakupione na podstawie faktur i paragonów,
10. organizacja gier, zabaw,
11. usługi lekarskie dla dzieci i młodzieży przebywającej na obozie, kolonii,
12. wycieczki, rejsy organizowane w czasie kolonii na podstawie dowodów wpłat,
13. przewóz uczestników kolonii taksówką osobową wg rachunków.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 i 2 ustawy z dn. 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) przy wykonywaniu usług turystyki podstawą opodatkowania jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwotę marży stanowi różnica między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, natomiast przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie. Zasadą przy tym jest, zgodnie z art. 119 ust. 3 ustawy, iż opodatkowanie marży stosuje się jedynie w przypadku, gdy podatnik:

1. ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju,
2. działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek,
3. przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty,
4. prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty oraz posiada dokumenty z których wynikają te kwoty.

W przypadku, gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie (tzw. usługi własne – opodatkowane na zasadach ogólnych), odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty. Podatnik w prowadzonej ewidencji obowiązany jest do wykazania, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne (art. 119 ust. 5 i 6).

Zdaniem tut. organu, jeśli usługa opieki nad uczestnikami kolonii przez wychowawców zatrudnionych na podstawie umów zlecenia jest nabywana od podatnika podatku od towarów i usług, to strona winna zaliczyć ją do usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty. W przeciwnym przypadku będzie to usługa własna podatnika. Do usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty nie można również zaliczyć zakupu kart telefonicznych dla wychowawców kolonijnych. Natomiast pozostałe wydatki należy zaliczyć w całości do grupy usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty.

Zaznaczyć dodatkowo należy, iż zgodnie z art. 119 ust. 4 ustawy VAT podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty.