Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), wyjaśnia:

Przepisy art. 155 § 1 ustawy z dnia 23.04.1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) stanowią, że umowa sprzedaży przenosi własność na nabywcę. Z kolei zgodnie z art. 535 kodeksu cywilnego przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Jak wynika z w przytoczonych przepisów, w przypadku opisanym przez pana nie można mówić o sprzedaży środka trwałego, lecz o jego wycofaniu z majątku firmy. Samochód stał się pana własnością w momencie zakupu i jest nią nadal, nawet po likwidacji działalności gospodarczej, a sprzedaż nastąpi dopiero w momencie przeniesienia własności na inną osobę.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20.11.1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.) opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym. Z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) wynika, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących środkami trwałymi - ujętych w ewidencji środków trwałych, z zastrzeżeniem ust. 2c. Przy określeniu wysokości przychodów przepisy art. 14 ust. 1 i art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się odpowiednio. Cena sprzedaży nie powinna odbiegać od cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Osoba prowadząca działalność gospodarczą i używająca do tej działalności samochód uznany za środek trwały może w każdym momencie podjąć decyzję o jego wycofaniu z ewidencji środków trwałych i przeznaczeniu tego samochodu na potrzeby własne. Dla potrzeb dokumentacji w celu wykreślenia samochodu z ewidencji środków trwałych i przekazania na cele prywatne wystarczy dokonać odpowiedniej adnotacji w ewidencji środków trwałych, określając dzień zaprzestania używania samochodu jako środka trwałego i przekazania go na potrzeby osobiste. Należy pamiętać, że nawet po przekazaniu na własne potrzeby samochód nie traci statusu składnika wykorzystywanego w działalności gospodarczej, który uzyskał z chwilą zaliczenia go do środków trwałych. Przekazanie samochodu na potrzeby własne jest czynnością, która w myśl przepisu art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wywoła żadnych skutków, bowiem nie stanowi odpłatnego zbycia, w związku z czym podatnik nie osiągnie przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Jeżeli dokona pan zbycia przedmiotowego środka trwałego, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności gospodarczej i dniem jego zbycia nie upłynęło sześć lat, to zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 3,0 % przychodów z odpłatnego zbycia. Podatek zryczałtowany, o którym mowa w ust. 1 pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, zatem koszty poniesione przez pana na remont samochodu nie mają bezpośrednio wpływu na wysokość podatku. Ponadto nadmienia się, że przepisy podatkowe nie określają kiedy należy dokonać likwidacji prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Decyzja ta należy wyłącznie do pana.

Powyższe dotyczy stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania niniejszej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego.