Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zawarła umowę leasingu finansowego, na mocy której zalicza przedmiot leasingu do własnych środków trwałych, dokonuje jego amortyzacji, po zakończeniu okresu obowiązywania umowy staje się jego właścicielem, a następnie dokonuje sprzedaży tego towaru. Spółka stoi na stanowisku, że warunki określone w przepisie art. 4 ust. 7 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. z 1993 r. Nr 11 poz. 50 ze zm), zostają spełnione jeżeli sprzedawca użytkuje rzecz na podstawie umowy leasingu przez ostatnie 6 miesięcy, niezależnie od tego kiedy stał się jej właścicielem. Przepis art. 4 ust. 7 lit. b wyżej cyt. ustawy stwierdza, iż przez towary używane rozumie się towary, których okres używania przez podatnika, dokonującego ich sprzedaży wyniósł co najmniej pół roku.

Naczelnik tutejszego Urzędu potwierdza zatem, że z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, iż podstawą do uznania towaru za używany jest sam fakt używania towaru przez pół roku, nie jest istotne natomiast, czy podatnik jest właścicielem. Uznanie danego towaru za używany jest istotne w kontekście art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, zgodnie z którym sprzedaż towaru używanego jest zwolniona z podatku VAT, jeżeli w stosunku do tego towaru, przy jego nabyciu nie przysługiwało sprzedającemu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Stanowisko Spółki przedstawione w zapytaniu jest zatem prawidłowe, pod warunkiem, że przy zakupie nie przysługiwało jej prawo odliczenia podatku naliczonego. Odpowiedź została udzielona w oparciu o stan prawny obowiązujący w chwili złożenia wniosku.