Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) przychodem ze stosunku pracy są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za nadgodziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody /.../.

Biorąc pod uwagę zapis powołanego powyżej art. 12 ust. 1 ustawy, kwota umorzonej przez pracodawcę pożyczki stanowi przychód ze stosunku pracy i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Stąd też, w przypadku, gdy pracodawca umarza spłatę pożyczki osobie będącej jego pracownikiem, umorzona kwota staje się przychodem tego pracownika. Jeżeli natomiast umorzenie (na wniosek poręczyciela) następuje po śmierci pracownika, to kwoty umorzonej pożyczki nie można traktować jako przychodu zmarłego pracownika ze stosunku pracy podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i wiązać z prawami majątkowymi ze stosunku pracy ani tym bardziej jako przychodu poręczyciela.
W świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prawami majątkowymi ze stosunku pracy są te wszystkie świadczenia należne od pracodawcy (na podstawie obowiązujących przepisów prawa pracy i regulaminów wynagradzania) pracownikowi do dnia wygaśnięcia stosunku pracy oraz w związku z jego wygaśnięciem. Pożyczka udzielona pracownikowi, a nie spłacona do dnia jego śmierci stanowi zobowiązanie cywilno - prawne, a nie prawo ze stosunku pracy. Tak więc, w tym przypadku nie może być mowy o powstaniu obowiązku podatkowego, ponieważ przedmiotowa pożyczka stanowiła zobowiązanie, a nie przychód w momencie śmierci pracownika.

Wobec powyższego, na pracodawcy zmarłego pracownika nie ciąży obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu umorzonej pożyczki, jak również wystawienia Panu, jako poręczycielowi, jakiejkolwiek informacji PIT.