UZASADNIENIE

W myśl art. 14a §1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja Podatkowa z dnia 29.08.1997r. (tekst jednolity - Dz. U Nr 8 poz. 60 z 2005 r. ), stosownie do swojej właściwości Naczelnik Urzędu Skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w §1, następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie - art.14a §4 Ordynacji podatkowej.

Pismem z dnia 14.01.2005r. zwróciliście się Państwo z zapytaniem o ustalenie zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w kwestii dotyczącej amortyzacji budynku.

Jak wynika z treści złożonego pisma nie dysponujecie Państwo pełną dokumentacją wydatków poniesionych na budowę, co powoduje problem przy ustaleniu kosztów wytworzenia środka trwałego.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 22a-220 dotyczące amortyzacji mają zastosowanie wyłącznie do nieruchomości uznanych za środek trwały i wprowadzonych do ewidencji środków trwałych.

Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych, które stanowią podstawę obliczania odpisów amortyzacyjnych określa art. 22g ustawy podatkowej. W myśl ust. 1 pkt 2 tego artykułu za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie - ­koszt wytworzenia. W myśl przepisu art. 22g ust. 4 powołanej wyżej ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych rzeczowych składników majątku i wykorzystywanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Prawidłowe ustalenie wartości początkowej jest więc bardzo istotne, ponieważ jej wysokość będzie kształtować wartość odpisów amortyzacyjnych. Natomiast sposób ustalenia wartości początkowej jest uzależniony od m.in. od formy jego nabycia, a także od specyfiki danego składnika majątku.

Ze złożonego wniosku wynika, że nie jesteście Państwo w stanie ustalić wartości początkowej budynku, z uwagi na to iż nie posiadacie wszystkich dokumentów (np. faktur, rachunków) potwierdzających poniesione wydatki. W związku z tym, nie jest także możliwe ustalenie wartości wytworzenia środka.

W związku z taką sytuacją, zdaniem tut. Organu, będzie miał zastosowanie przepis art. ust.9 ustawy w myśl którego jeżeli, nie można ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w 1 wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem rynkowych, o których mowa w ust.8 przez biegłego powołanego przez podatnika. Dotyczy to właśnie sytuacji, gdy dany środek trwały został wykonany sposobem gospodarczym lub w zakład podatnika i ustalenie kosztów wytworzenia tego środka trwałego nie było możliwe w oparciu koszty wytworzenia tych środków lub jeżeli budynek modernizowany był początkowo dla celów osobistych poza prowadzoną działalnością i podatnik nie posiada wszystkich dokumentów dotyczących wydatków związanych z modernizacją, adaptacją lub rozbudową. Ten sposób ustalenia wartości początkowej środka trwałego może mieć również miejsce np. gdy podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych wybudował dla celów prywatnych budynek z pomieszczeniami gospodarczymi, a w późniejszym czasie zdecydował się go wynająć lub przeznaczyć na cele; działalności gospodarczej wpisując go do ewidencji środków trwałych.

A zatem, dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych, możecie Państwo ustalić wartość wytworzonego środka trwałego według opinii biegłego, mając na uwadze także przepis art. 22 f ust. 4 zgodnie z którym jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana: odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

Zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, budynki mieszkalne amortyzuje się przy zastosowaniu stawki 1,5%, natomiast budynki niemieszkalne według stawki 2,5 %. W przedmiotowej sprawie należałoby zastosować jedną stawkę - w zależności od przeważającego przeznaczenia budynku.

Jednocześnie należy wskazać, że niniejsza informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dokonana została dla konkretnego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku na dzień zaistnienia zdarzenia.