W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Stosownie do przepisów zawartych w art. 8a ustawy z dnia 20.06.1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego, Przedsiębiorstwo jako przewoźnik publiczny otrzymuje od Urzędu Marszałkowskiego dopłaty z tytułu stosowania obowiązujących ustawowych ulg w przewozach pasażerskich. Zgodnie z przepisem zawartym w ust. 2a w/w artykułu przy określaniu wielkości dopłaty nie uwzględnia się podatku od towarów i usług. Do 30 kwietnia 2004 r. dopłaty te nie stanowiły obrotu podlegającego opodatkowaniu VAT a więc w całości rekompensowały utracone przychody z tytułu stosowania ustawowych ulg w opłatach za przejazdy autobusami. Od dnia 1 maja 2004 r. po wejściu w życie ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług stosownie do przepisów zawartych w art. 2 tej ustawy – do obrotu podlegającego opodatkowaniu VAT zalicza się także dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze związane ze świadczeniem usług. Zapłaconego należnego podatku VAT od w/w dopłat nikt przedsiębiorstwu nie refunduje, gdyż nie został zmieniony przepis zawarty w art. 8a ust. 2a ustawy z dnia 20.06.1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów. Podatek ten przedsiębiorstwo zmuszone jest zarachowywać w swoje koszty działalności, gdyż nadal przy określaniu wielkości dopłaty nie uwzględnia się podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym Przedsiębiorstwo pyta czy w opisanym stanie faktycznym podatek VAT należny od otrzymanych z Urzędu Marszałkowskiego dopłat z tytułu stosowania ustawowych ulg w opłatach za przejazdy pasażerów autobusami stanowi koszt uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem wnioskodawcy podatek należny od wyżej wymienionych dopłat jest kosztem uzyskania przychodu. Biorąc pod uwagę regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – jest to koszt ściśle związany z uzyskiwanym przychodem, którym są otrzymywane przez Przedsiębiorstwo dopłaty z tytułu stosowania ustawowych ulg w przewozach pasażerskich a podatek należny VAT nie jest refundowany przez Urząd Marszałkowski. Wnioskodawca wskazuje, iż ustawa z dnia 20.06.1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego nie została dostosowana do zmian w przepisach o podatku od towarów i usług i z tego powodu przyznane w/w ustawą ulgi są w części finansowane przez przewoźnika świadczącego te usługi – w wysokości należnego VAT od dopłat. Podatnik uważa zatem, iż nie może ponosić jeszcze dodatkowych konsekwencji w postaci nie uznania tego wydatku za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

W oparciu o przedstawiony stan faktyczny, Naczelnik Drugiego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Kaliszu stwierdził, iż stanowisko wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 8a ust. 2 ustawy z dnia 20.06.1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. z 2002 r. Nr 175, poz. 1440 – tekst jednolity ze zmianami), samorządy województw przekazują przewoźnikom wykonującym krajowe autobusowe przewozy pasażerskie dopłaty do tych przewozów z tytułu stosowania obowiązujących ustawowych ulg w przewozach pasażerskich. W myśl postanowień ust. 3 tegoż artykułu (a nie ust. 2a jak podaje wnioskodawca) kwotę dopłaty, o której mowa w ust. 2 stanowi różnica pomiędzy wartością sprzedaży biletów obliczoną według cen nieuwzględniających ustawowych ulg a wartością sprzedaży tych biletów w cenach uwzględniających te ulgi. Przy określeniu wielkości dopłaty nie uwzględnia się podatku od towarów i usług.

Generalnie należnego podatku od towarów i usług nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów. Wynika to z art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmianami), w myśl którego do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług w związku z art. 16 ust. 1 pkt 46 przedmiotowej ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług. Z powyższych przepisów wynika więc zasada, że podatku od towarów i usług nie zalicza się zarówno do przychodów jak też kosztów podatkowych.Wyjątek od tej zasady kreuje przepis z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b w/w ustawy, który pozwala zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatek należny w przypadku:

-importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług ; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,

- przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stwierdzić jednak należy, że wyjątek ten nie pozwala zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów należnego podatku od towarów i usług od dopłat przekazywanych Przedsiębiorstwu przez Urząd Marszałkowski mających na celu finansowanie ustawowych uprawnień do bezpłatnych ulgowych przejazdów.

Również regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 przedmiotowej ustawy, które zdaniem wnioskodawcy pozwalają zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów należny podatek od towarów i usług od przedmiotowych dopłat, stanowią, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.W związku z powyższym, stwierdzono, iż stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Powyższa interpretacja dotyczy przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania.