Przedstawiony stan faktyczny wskazuje, że w dniu 20 sierpnia 2004 roku zakupił Pan komputer, który został zaliczony do środków trwałych. Wartość netto zakupionego komputera wynosi 7.747,00 zł. W odpowiedzi na zapytanie dotyczące stosowania przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Chełmie informuje, iż przedstawione stanowisko jest zgodne z przepisami prawa podatkowego.

Zakupiony komputer jest urządzeniem zaliczonym do grupy 491 Klasyfikacji Środków Trwałych, dla którego właściwa stawka amortyzacyjna wynosi 30%. Fabrycznie nowe środki trwałe zaliczone do grup 3-6 Klasyfikacji Środków Trwałych mogą być amortyzowane według szczególnych (preferencyjnych) zasad określonych w art. 22k ust. 4 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.). W pierwszym roku podatkowym, w którym dany składnik majątku został wprowadzony do ewidencji, istnieje możliwość dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w wysokości 30% wartości początkowej. Taki odpis nie może być dokonany wcześniej niż w miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji (jest to odstępstwo od zasady, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wprowadzony do ewidencji). Jeżeli odpisy amortyzacyjne ustalane w wysokości 30% wartości początkowej byłyby niższe od odpisów obliczonych, zgodnie z zasadami metody degresywnej przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 2,0, wówczas można dokonywać odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawki z wykazu stawek amortyzacyjnych podwyższonej o współczynnik nie wyższy niż 3,0. W takim przypadku roczną kwotę amortyzacji ustala się w proporcji do liczby pełnych miesięcy pozostałych do końca roku, od momentu wprowadzenia środków trwałych do ewidencji. Metoda degresywna może być stosowana wyłącznie do amortyzacji środków trwałych zakwalifikowanych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych. Zasady stosowania tej metody określone są w art. 22 i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Metoda ta polega na tym, że podstawa dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest zmniejszana w każdym roku podatkowym o sumę odpisów dokonanych w roku poprzednim. Tak ustaloną podstawę mnoży się przez stawkę amortyzacyjną określoną w Wykazie stawek amortyzacyjnych, podwyższoną współczynnikiem nie wyższym niż 2,0. Począwszy od roku, w którym roczna kwota amortyzacji miałaby niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody liniowej, należy dalszych odpisów dokonywać przy jej zastosowaniu. W świetle powyższego stanowisko zawarte w złożonym piśmie jest prawidłowe i zgodne z przepisami prawa podatkowego.