Działając na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, po zapoznaniu się z treścią pisma spółki z o.o. S. z siedzibą w M. z dnia 22.10.2004 r. (bez znaku, data wpływu do tut. Urzędu 15.11.2004 r.) o udzielenie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego i dokonaniu analizy zapytania podatnika w świetle obowiązujących przepisów ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), stwierdza, co następuje:

Z przedstawionego przez jednostkę stanu faktycznego wynika, iż spółce udzielona została pożyczka przez duńskiego udziałowca, który posiada w niej 70 % udziałów. Przy spłacie odsetek od ww. pożyczki został pobrany i odprowadzony podatek w wysokości 20 %. Firma duńska nie zgodziła się na potrącanie podatku i dostarczyła spółce certyfikat rezydencji. Zdaniem spółki w zaistniałej sytuacji odsetki wypłacone firmie duńskiej powinny być opodatkowane w Danii.

Zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20 % przychodów. Jednocześnie zgodnie z ust. 2 art. 21 przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Na podstawie art. 26 ww. ustawy o podatku dochodowym, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 tej ustawy są obowiązane, jako płatnicy, pobierać w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikat rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej. Zgodnie z art. 26 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym przekazanie kwoty ww. podatku powinno nastąpić w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. W terminie przekazania kwoty pobranego podatku płatnicy są obowiązani przesyłać urzędowi skarbowemu deklarację, a podatnikowi informację o pobranym podatku, sporządzone według ustalonych wzorów.

Rzeczpospolita Polska zawarła z Królestwem Danii konwencję w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzoną w dniu 6.12.2001 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 43, poz. 368). Zgodnie z art. 11 ust. 4 użyte w tym artykule określenie „odsetki” oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką lub prawem do uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi. Stosownie do ust. 1 art. 11 ww. konwencji odsetki, które powstają w umawiającym się państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim państwie. Jednakże - w myśl art. 11 ust. 2 – takie odsetki mogą być także opodatkowane w umawiającym się państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 % kwoty brutto tych odsetek. Z kolei przepis ust. 3 art. 11 stanowi, iż bez względu na postanowienia ustępu 2 wszelkie odsetki, o których mowa w ustępie 1 podlegają opodatkowaniu tylko w umawiającym się państwie, w którym odbiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę, jeżeli odbiorca jest osobą uprawnioną do tych odsetek, a odsetki są wypłacane:

1. w związku z pożyczką dowolnego rodzaju przyznaną, zabezpieczoną lub gwarantowaną przez instytucję finansową, której właścicielem jest umawiające się państwo lub która jest przez nie kontrolowana,
2. w związku ze sprzedażą na kredyt urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego,
3. w związku z obligacjami, skryptami dłużnymi i innymi podobnymi zobowiązaniami rządu umawiającego się państwa, jego jednostki terytorialnej lub organu lokalnego,
4. na rzecz drugiego umawiającego się państwa, jego jednostki terytorialnej lub organu lokalnego.

Na podstawie opisanego przez spółkę w zapytaniu stanu faktycznego nie można jednoznacznie stwierdzić czy powyższy zapis art. 11 ust. 3 znajduje zastosowanie.

Reasumując powyższe należy stwierdzić, iż przedmiotowa konwencja uznaje prawo obu umawiających się państw do opodatkowania dochodu z odsetek. Wskazuje na to łączna analiza ustępu 1 i 2 przepisu art. 11. Jednakże państwo źródła ma ograniczone prawo do opodatkowania tej kategorii dochodu, co oznacza, że nałożony podatek nie może przekroczyć 5 % kwoty odsetek brutto. A zatem, jeżeli spółka posiada „certyfikat rezydencji podatkowej” swojego pożyczkodawcy, wystawiony przez duńską administrację podatkową, to dokonując wypłaty odsetek może zastosować niższą stawkę podatku wynikającą z powołanych artykułów konwencji od stawki ustalonej przez przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że stanowisko spółki w przedmiotowej sprawie nie jest prawidłowe.

Niniejszej odpowiedzi udzielono w oparciu o aktualny stan prawny oraz faktyczny przedstawiony w zapytaniu.