Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w odpowiedzi na pisemne zapytanie Spółki z dnia 3 września 2004 r., nr DOK/6469/2004, w sprawie udzielenia pisemnej informacji o stosowaniu przepisów prawa podatkowego (data wpływu 6 września 2004 r.), uzupełniony pismem z dnia 21 września 2004 r., nr DOK/6893/2004 (data wpływu 21 września 2004 r.), uprzejmie wyjaśnia:

Pytanie Spółki dotyczy kwestii, czy od wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi oddelegowanemu czasowo do pracy w Austrii Spółka jako płatnik jest obowiązana w Polsce do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Zdaniem zainteresowanej Spółki, powyższy dochód nie podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i majątku, podpisana w Wiedniu dnia 2 października 1974 r. (Dz. U. z 1975 r. Nr 24, poz. 129), zwana dalej umową, w art. 15 ust. 2 przedstawia trzy warunki, które należy spełnić łącznie, aby dochód z pracy najemnej wykonywanej przez polskiego rezydenta na terytorium Austrii mógł być opodatkowany tylko w Polsce.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania (tu: rezydencję podatkową) w jednym Umawiającym się Państwie (Polsce) osiąga z pracy najemnej wykonywanej na terenie drugiego Umawiającego się Państwa (Austrii), mogą być opodatkowane tylko w pierwszym powołanym Państwie (Polsce), jeżeli:
a) wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę albo za pracodawcę, który nie ma w drugim Państwie (Austrii) miejsca zamieszkania lub siedziby, i
b) wynagrodzenia nie pochodzą z zakładu albo ze stałego urządzenia, które pracodawca posiada w drugim Państwie (Austrii), i
c) odbiorca przebywa w drugim Państwie (Austrii) nie dłużej niż jeden rok.

Źródło przychodów położone jest na terytorium Austrii, gdyż na obszarze tego państwa jest wykonywana praca.
W opisanym stanie faktycznym, jeżeli ostatecznie koszt pracy polskiego pracownika ponosi strona austriacka, to nie jest spełniony jeden z trzech ww. warunków o pracy najemnej pozwalających na opodatkowanie tych dochodów tylko w Polsce, a mianowicie art. 15 ust. 2 lit. a) umowy.

W związku z powyższym, w myśl art. 23 ust. 1 umowy (pn. „Metoda zapobieganiu podwójnemu opodatkowaniu”), który stanowi:

Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie (rezydent Polski) osiąga przychody lub posiada majątek, a te przychody albo ten majątek według tej Umowy mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie (Austrii), wówczas pierwsze Państwo (Polska) – z zastrzeżeniem postanowień ustępu 2 – wyłączy te przychody albo ten majątek spod opodatkowania; Państwo to (Polska) może jednak przy ustalaniu podatku od pozostałego dochodu albo pozostałego majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która zostałaby zastosowana, gdyby odnośne przychody albo odnośny majątek nie zostały wyłączone spod opodatkowania.

Oznacza to, że te dochody (przychody) są zwolnione od opodatkowania w Polsce, lecz jeżeli polski rezydent uzyskuje również dochody, których źródło jest położone na lub poza terytorium Polski, a które podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych, to zwolnione z podatku w Polsce dochody „austriackie” za pracę najemną są niezbędne do ustalenia stawki podatku (stopy procentowej), według której wyliczany będzie podatek od dochodu „polskiego” (metoda wyłączenia z progresją).

Na istnienie zwolnienia wynikającego z konwencji wskazano również w art. 27 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), zwanej dalej updof, w myśl którego jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1 (polski rezydent podatkowy – osoba podlegająca w Rzeczypospolitej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu), oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1 (według skali podatkowej), osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych – podatek określa się w następujący sposób (...). W tym przepisie przedstawiono metodę wyłączenia z progresją (jej opis pominięto, gdyż ma ona znaczenie dla dokonania rozliczenia rocznego podatnika w zeznaniu PIT-36). W przypadku braku odpowiedniego zapisu w updof lub jego niezgodności z umową, zastosowanie tej metody byłoby możliwe wprost na podstawie konwencji polsko - austriackiej.

Spółka w przedstawionym stanie faktycznym nie jest obowiązana do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w 2005 r., jak również w 2004 r.

Ponadto Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego uprzejmie informuje, że ewentualne implikacje w rozliczeniach podatkowych w Austrii pracownika Spółki są nieznane tut. Organowi, ponieważ tę kwestię regulują wewnętrzne przepisy podatkowe Austrii. Z pewnością można stwierdzić – co wynika z umowy i Komentarza do Modelowej Konwencji OECD – że w stanie faktycznym opisanym we wniosku państwo austriackie ma prawo do opodatkowania dochodów polskiego pracownika od pierwszej wypłaty, ale sposób rozliczenia się podatnika z austriackim fiskusem, głównie wysokość podatku, ustalenie podstawy opodatkowania, rodzaj deklaracji oraz inne elementy opodatkowania są już sprawą wewnętrzną tego państwa; polski pracownik z pewnością powinien w swoim interesie zadbać o dopełnienie obowiązków podatkowych za granicą.

Mając na uwadze powyższe, Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego uważa stanowisko zajęte przez Spółkę w kwestii braku obowiązku poboru w Polsce zaliczek na podatek od wynagrodzeniaza pracę wykonywaną w Austrii przez rezydenta polskiego za prawidłowe.