Zwróciła się pani z prośbą o interpretację przepisów prawa podatkowego, pytając: czy poniesiony wydatek w kwocie 5.162,48 zł tytułem kosztów przegranego postępowania odwoławczego jest kosztem uzyskania przychodu. Równocześnie informuje pani, że firma P. sp. j. w R., której jest pani współwłaścicielką uczestniczyła w postępowaniu o zamówienie publiczne na dostawę kształtek polietylenowych do budowy sieci gazowych. W wyniku protestów i odwołań uczestników postępowania wasza firma złożyła odwołanie w Urzędzie Zamówień Publicznych. Postępowanie przed tym Urzędem (dotyczące interpretacji zapisów specyfikacji istotnych warunków zamówienia) zostało jednak przegrane, a waszą firmę obciążono kosztami postępowania w kwocie 5.162,48 zł.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, działając w oparciu o przepisy art. 14a 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), udziela poniższego wyjaśnienia:

Zgodnie z przepisami art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zatem aby można uznać jakiś wydatek za koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione dwa warunki: celem powinno być osiągnięcie przychodów i wydatek nie może znajdować się na liście zawartej w art. 23 ustawy, stanowiącej katalog wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Łączne spełnienie tych dwóch warunków (pozytywnego i negatywnego) pozwala dany wydatek uznać za koszt uzyskania przychodów, zaś ciężar dowodu spoczywa na podatniku, który z tego wyprowadza korzystne skutki prawne w postaci zmniejszenia podstawy opodatkowania, a więc i ciężaru podatkowego. Równocześnie ustawodawca posługując się zwrotem „...wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu...” nie posługuje się sformułowaniem „skutek”. Przez sformułowanie „w celu” należy zatem rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Oznacza to, że przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę celowość wydatku oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu. Z tych też powodów brak „skutku”, tj. przychodu nie dyskwalifikuje wydatku jako kosztu poniesionego w celu osiągnięcia przychodu.

W konsekwencji powyższego tutejszy organ stoi na stanowisku, iż poniesiony przez podatników wydatek w kwocie 5.162,48 zł tytułem kosztów przegranego postępowania odwoławczego jako niewymieniony w art. 23 wyżej cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez nich pozarolniczej działalności gospodarczej.

Powyższej odpowiedzi udzielono w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa podatkowego oraz stan faktyczny przedstawiony w piśmie podatniczki.