Działając na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w odpowiedzi na pismo z dnia 18.11.2004 r. dotyczące stosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie wyceny środków trwałych do celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kolbuszowej wyjaśnia, mając na uwadze przedstawiony poniżej następujący stan faktyczny:

Podatnik w maju 2004 r. rozpoczął wykonywania działalności gospodarczej w zakresie handlu artykułami spożywczo-przemysłowymi. Działalność ta (sklep) wykonywana jest w nowo wybudowanym budynku. Budowa tego budynku była realizowana przez podatnika jeszcze przed rozpoczęciem wykonywania działalności gospodarczej. Materiały na budowę sklepu gromadzone były przez kilka lat i podatnik nie posiada dokumentów na ich zakup. W ocenie pytającego istnieje możliwość wyceny budynku wg wartości rynkowej do celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Zasady określania wartości początkowej środków trwałych zawierają przepisy art. 22g ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Zgodnie z nimi za wartość początkową środków trwałych wytworzonych we własnym zakresie uważa się koszt wytworzenia. Według art. 22g ust. 4 ww. ustawy za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, koszt wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Jednakże do kosztów tych nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Wycena środka trwałego przez biegłego możliwa jest, na podstawie art. 22g ust. 9 ww. ustawy, w sytuacji, gdy podatnik wytworzył we własnym zakresie środek trwały i nie może ustalić jego wartości w sposób wyżej wskazany. W takim przypadku wartość początkową ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu środków trwałych oraz stanu i stopnia ich zużycia przez biegłego powołanego przez podatnika.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że jeżeli nie jest pan w stanie ustalić wartości wybudowanego budynku, zgodnie z ww. przepisami art. 22g ust. 4, to znajdzie zastosowanie w powyższej sytuacji art. 22g ust. 9 ww. ustawy, tzn. wycena wartości środka trwałego przez biegłego z uwzględnieniem cen rynkowych.