Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach działając na podstawie art. 14 a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu Państwa wniosku z dnia 14.01.2005 r., w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

Stan faktyczny
Jak wynika z wniosku Spółka posiada prawo do znaku towarowego "E" zgłoszonego w Urzędzie Patentowym RP pod nr Z 228601, zwanego dalej "znakiem towarowym".

W dniu 31.12.2004 r. Spółka podpisała umowę z podmiotem mającym siedzibę w Wiedniu (Austria) o oddaniu do używania znaku towarowego. Używający będzie mieć prawo używać znaku towarowego na terenie Rzeczpospolitej Polskiej i oznaczać nim ściśle określone nieruchomości w zakresie i na warunkach oznaczonych w umowie o oddaniu do używania znaku towarowego, za zapłatą jednorazowej opłaty za używanie.

Spółka zastrzegła sobie prawo do kontrolowania sposobu korzystania ze znaku towarowego przez używającego oraz prawo do rozwiązania umowy w trybie natychmiastowym, jeżeli używający korzysta ze znaku towarowego w sposób sprzeczny z treścią umowy do rozporządzania prawem do znaku towarowego.

Jednocześnie Spółka zachowała dla siebie pełne prawo do rozporządzania prawem do znaku towarowego, w tym prawo do oddawania do używania znaku towarowego innym podmiotom.

Zapytanie i stanowisko podatnika
Zapytanie podatnika, z którym wystąpił do Naczelnika Urzędu Skarbowego dotyczy kwestii, czy opisana wyżej transakcja, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 86, poz. 959 ze zmianami) zwana dalej u.p.c.c., podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zdaniem Spółki opisana czynność nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Ocena prawna stanu faktycznego
Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego oraz zapytania Spółki, Naczelnik tut. Urzędu stwierdza, co następuje:

Punktem wyjścia do niniejszej interpretacji winna być analiza art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 86, poz. 959 ze zmianami). Według tego przepisu opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają: umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych, umowy pożyczki, umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy, umowy dożywocia oraz ustanowienia odpłatnej renty, umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat, umowy majątkowe małżeńskie, ustanowienie hipoteki, ustanowienie odpłatnego użytkowania - w tym nieprawidłowego - oraz odpłatnej służebności, umowy depozytu nieprawidłowego, umowy spółki.

Ustanowienie odpłatnego użytkowania zostało uregulowane w art. 252-284 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zmianami). Stanowi ono ograniczone prawo rzeczowe, dające uprawnionemu szeroki zakres możliwości korzystania z cudzej rzeczy. Treścią prawa użytkowania jest możliwość używania rzeczy i pobierania z niej pożytków, natomiast przedmiotem użytkowania mogą być rzeczy (nieruchomości i ruchomości) oraz prawa.

W celu uniknięcia podwójnego opodatkowania jednej czynności, raz podatkiem od czynności cywilnoprawnych i drugi raz podatkiem od towarów i usług, wyłączono z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych te z nich, w których przynajmniej jedna ze stron, w wyniku dokonania tej czynności, jest opodatkowana podatkiem VAT lub jest od niego zwolniona, z wyjątkiem umów sprzedaży i zamiany zwolnionych z podatku VAT, których przedmiotem są nieruchomości lub ich części albo prawo użytkowania wieczystego. Powyższe uregulowanie zawarto w art. 2 pkt 4 w/wym. u.p.c.c.

Nie podlegają więc podatkowi od czynności cywilnoprawnych, co do zasady, te czynności (wymienione w art. 1 u.p.c.c.), których dokonanie powoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Oddanie do odpłatnego używania znaku towarowego jako ograniczonego prawa rzeczowego, o którym mowa w art. 252-284 k.c., nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) u.p.c.c. (umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych), o który to przepis pyta podatnik. Takim prawem majątkowym jest użytkowanie znaku towarowego. Jak wynika ze stanu faktycznego opisanego we wniosku, podatnik nie dokonuje sprzedaży tego prawa ani jego zamiany, lecz oddaje je do użytkowania.

Ustanowienie odpłatnego użytkowania jest czynnością podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. i) tej ustawy (ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności).

Jednocześnie czynność ustanowienia odpłatnego używania znaku towarowego jest odpłatnym świadczeniem usługi, opodatkowanym podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami). Jak wynika ze stanu faktycznego usługobiorcą jest podmiot mający siedzibę w Wiedniu (Austria). Stosownie natomiast do art. 27 ust. 3 pkt 2) i ust. 4 pkt 1) tej ustawy, w przypadku gdy usługi m.in. oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw, są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. W tym przypadku usługa ta będzie opodatkowana podatkiem od wartości dodanej w Austrii.

W związku z powyższym, w myśl przepisu art. 2 pkt 4 w/wym. u.p.c.c., czynność ustanowienia odpłatnego używania znaku towarowego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika/płatnika/inkasenta/następcy prawnego podatnika/osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.