POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach działając na podstawie art. 216, art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku Pani X z dnia 25-01-2005 r., uzupełnionego w dniu 09-02-2005 r. o interpretację w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w sprawie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zakupem wyposażenia i towarów handlowych dokonanych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Stan faktyczny:

Pani X rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej (Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe) w dniu 02-01-2005 r. - na zasadach ogólnych, prowadząc księgę przychodów i rozchodów - natomiast w grudniu 2004 r. dokonała zakupu towarów handlowych oraz składników majątku przedsiębiorstwa tj. kasy fiskalnej, regałów sklepowych oraz wagę uchylną - których wartość jednostkowa (netto) nie przekraczała 3.500 zł. Ponadto Pani X jest podatnikiem podatku od towarów i usług i dokonała odliczenia podatku naliczonego od w/w zakupów.

Pytanie strony:

Czy wydatki poniesione w związku z zakupem w/w towarów handlowych i wyposażenia przed rozpoczęciem działalności gospodarczej będą ujęte w zeznaniu rocznym, czy też koszty te będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w miesiącu styczniu tj. w miesiącu rozpoczęcia działalności gospodarczej?

Zdaniem strony wydatki na zakup kasy fiskalnej, wagi uchylnej i regałów sklepowych winny być ujęte w ewidencji środków trwałych i zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w formie amortyzacji jednorazowej, w dniu oddania ich do użytkowania tj. w miesiącu styczniu 2005 r. Z kolei towary handlowe zostaną ujęte w księdze przychodów i rozchodów w formie remanentu początkowego.

Ocena prawna stanu faktycznego:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. Nr 14 z 2000 r., poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W myśl przepisu art. 22 ust. 4 powołanej ustawy koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Odstępstwo od tej zasady, polegające na potrącaniu kosztów tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, ma zastosowanie do podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe (art. 22 ust. 5 ustawy) oraz do tych podatników, którzy prowadzą podatkową księgę przychodów i rozchodów w sposób umożliwiający stale tj. w każdym roku podatkowym, wyodrębnienie kosztów odnoszących się tylko do danego roku podatkowego (art. 22 ust. 6 ustawy) - odpowiednio do okresu, w którym zostały uzyskane dotyczące ich przychody.

W kwestii wydatków poniesionych na zakup towarów handlowych to stosownie do § 27 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej "spisem z natury" na (...) dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego. Zasady sporządzania i wyceny spisu z natury regulują przepisy § 27-29 cytowanego rozporządzenia m. in. podatnik ma obowiązek wycenić materiały i towary handlowe objęte remanentem według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia, w terminie 14 dni od dnia zakończenia spisu.
Wartość wynikająca ze spisu z natury (stosownie do art. 24 ust. 2 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) jest uwzględniana przy obliczaniu dochodu na koniec roku podatkowego jako różnica pomiędzy wartością zapasów na początek i na koniec roku.

Wobec powyższego niezbędnym warunkiem umożliwiającym uwzględnienie w kosztach uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup materiałów jest ujęcie ich w spisie z natury oraz wpisanie ich do księgi przed jej zaprowadzeniem.

Z kolei wydatki poniesione przed rozpoczęciem działalności na zakup składników majątku zaliczonych następnie do środków trwałych staną się kosztem uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o czym stanowi art. 22 ust. 8 ustawy.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 cytowanej ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia:
1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W oparciu o art. 22f ust. 3 powołanej ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł.
W przypadku gdy wartość jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22 d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.
Dla podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą nie ma znaczenia, że dany środek trwały został zakupiony przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, gdyż prawo dokonywania odpisów amortyzacyjnych, zaliczanych w ciężar kosztów uzyskania przychodów nabywa po oddaniu tego środka do używania.

Reasumując powyższe stanowisko strony jest prawidłowe.

Powyższa interpretacja:

- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoja moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących.
- nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.