P o s t a n o w i e n i e

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu działając na podstawie art. 216 i art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa / Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60/ po rozpatrzeniu wniosku z dnia 23 grudnia 2004 r. w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie możliwości zaliczenia w poczet kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości inwestycji w obcym środku trwałym stwierdza, że stanowisko zawarte we wniosku nie jest prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Zgodnie z przepisem art. 14a § 1 ww. Ordynacji podatkowej, stosownie do swojej właściwości m.in. naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Natomiast zgodnie z § 2 tegoż art. 14a składając wniosek podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

Z przedstawionego w piśmie z dnia 23 grudnia 2004 r. stanu faktycznego oraz przedłożonych dokumentów wynika, iż w dniu 01 grudnia 2004 r. na podstawie aktu notarialnego Repertorium A nr X/2004 Pan jako wspólnik spółki jawnej P.H.U. „X” nabył nieruchomość, mieszczącą się w Opolu.

Zgodnie z oświadczeniem zawartym w przedmiotowym zapytaniu nabyty lokal wykorzystywany jest dla celów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie świadczenie usług gastronomicznych.

Ponadto lokal ten był uprzednio wynajmowany w oparciu o umowę najmu zawartą w dniu 17 marca 1997 r. po dostosowaniu go przez spółkę do prowadzenia działalności gastronomicznej. Przeprowadzone prace mające charakter adaptacji zostały zakwalifikowane jako inwestycja w obcym środku trwałym a poniesione nakłady inwestycyjne zaliczane w poczet kosztów uzyskania przychodu w formie odpisów amortyzacyjnych. Do momentu nabycia lokalu nie zostały one jednak w całości zamortyzowane.

W związku z powyższym zdaniem Pana jako wspólnika spółki niezamortyzowana część inwestycji w obcym środku trwałym stanowiącym nieruchomość może stanowić koszt uzyskania przychodu w momencie nabycia przez spółkę tej nieruchomości.

Mając na uwadze zaistniały stan faktyczny i prawny stwierdza się, że powyższe stanowisko nie jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art.23 ust. 1 pkt 1 lit.b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. nr 14 poz.176 ze zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit.a ww. ustawy środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Przy czym wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust.1 pkt 1 są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określeniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust.1 pkt 8 lit.d oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Biorąc pod uwagę ww. uregulowania prawne oraz fakt, iż w omawianym przypadku spółka nie dokonała odpłatnego zbycia środka trwałego jaki stanowi inwestycja w obcym środku trwałym stwierdza się, że brak jest możliwości zaliczenia w poczet kosztów uzyskania przychodu nakładów inwestycyjnych w części stanowiącej niezamortyzowaną wartość początkową tej inwestycji.

Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, iż powyższa interpretacja w zakresie stosowania przepisów prawa dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Ponadto w myśl przepisów art. 14b § 1 i § 2 ww. Ordynacji podatkowej nie jest dla Pana wiążąca, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla Pana i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w § 5.

Zgodnie z art. 14a § 4 na powyższe postanowienie służy zażalenie, które zgodnie z przepisem art. 236 § 2 pkt 1 wnosi się w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem tut. organu podatkowego.

Zgodnie z przepisem art. 222, w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, zażalenie to powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określić istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.