Ad. 1.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, importem usług jest świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy. W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 w/w ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, nie stosuje się w przypadku usług i towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy na terytorium kraju – na podstawie art. 17 ust. 2 cyt. ustawy.

Zgodnie z art. 29 ust. 17 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić, z wyjątkiem gdy na podstawie odrębnych przepisów wartość usługi zwiększa wartość celną importowanego towaru albo gdy podatek został rozliczony przez usługodawcę.

Stosownie do art. 29 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania w imporcie towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy. W myśl art. 29 ust. 15, podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 13 i 14, obejmuje, o ile elementy takie nie zostały do niej włączone: prowizję, opakowania, transport i koszty ubezpieczenia, które zostały już poniesione albo będą poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju. Przez pierwsze miejsce przeznaczenia rozumie się miejsce wymienione w dokumencie przewozowym lub w innym dokumencie, na podstawie którego towary są importowane. Elementy, o których mowa w zdaniu pierwszym, wlicza się do podstawy opodatkowania, również gdy powstają one w związku z transportem do innego miejsca przeznaczenia na terytorium Wspólnoty, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu. Do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów dolicza się określone w odrębnych przepisach opłaty oraz inne należności, jeżeli organy celne mają obowiązek pobrać te należności z tytułu importu towarów (art. 29 ust. 16 cyt. ustawy).

W związku z brzmieniem powyższych przepisów trzeba stwierdzić, iż w stanie faktycznym opisanym we wniosku, gdzie zgodnie z twierdzeniem Podatnika koszty za fracht zwiększają wartość celną importowanych towarów, u Podatnika nie wystąpi w tym zakresie import usług spedycyjnych/transportowych. Wartość tego frachtu powiększa bowiem postawę opodatkowania czynności importu towarów i w konsekwencji – podlega opodatkowaniu według stawki podatku właściwej dla importu towarów danego rodzaju.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji (...).

W świetle powyższej definicji świadczenia usług trzeba stwierdzić, iż opłata za przestój kontenera jest wynagrodzeniem za usługę świadczoną na rzecz Podatnika przez spedytora. Opisane we wniosku przestoje kontenerów są ogólnie związane z wykonywaniem transportu towarów. W takim przypadku spedytor w zamian za wynagrodzenie nie tylko toleruje opóźnienie w odbiorze lub zwrocie kontenera, ale w przypadku opóźnienia w odbiorze kontenera dodatkowo udostępnia swoje miejsce składowania dla kontenera nie odebranego w terminie.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, importem usług jest świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy. W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 w/w ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, nie stosuje się w przypadku usług i towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy na terytorium kraju – na podstawie art. 17 ust. 2 cyt. ustawy.

W przypadku, gdy „usługa przestojowa” jest świadczona na rzecz Podatnika przez kontrahenta unijnego, który nie rozliczył na terytorium kraju (Polski) podatku należnego od tej usługi, Podatnik powinien rozpoznać import usług i zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług wystawić fakturę wewnętrzną dokumentująca tę czynność.

Odnośnie stawki, którą należy zastosować, trzeba stwierdzić, iż zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 83 (...). Stosownie do art. 83 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług świadczonych na obszarze polskich portów morskich, związanych z transportem międzynarodowym, polegających na obsłudze lądowych i morskich środków transportu.

W przedstawionym stanie faktycznym, powoływany przez Podatnika we wniosku art. 83 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdzie zastosowania, gdyż z przedstawionego opisu „usługi przestojowej” nie wynika, iż jest ona usługą świadczoną wyłącznie na obszarze polskich portów morskich polegającą na obsłudze lądowych i morskich środków transportu. A więc, od importu „usługi przestojowej” trzeba naliczyć podatek według stawki podstawowej 22% (na postawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

Ad. 3.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, z zastrzeżeniem ust. 2-4. W przypadku, gdy przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, podatnik wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury (art. 20 ust. 2).

W myśl art. 20 ust. 3 cyt. ustawy jeżeli przed dokonaniem dostawy, o której mowa w ust. 1, otrzymano całość lub część ceny, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej otrzymanie całości lub części ceny. Art. 19 ust. 12 pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Na podstawie art. 19 ust. 12 pkt 2 w związku z art. 20 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, otrzymanie co najmniej 50% ceny przed wydaniem towaru rodzi obowiązek podatkowy dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jeśli dostawca przedstawił w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe kwoty zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 2.

Jeśli zatem Podatnik otrzyma co najmniej 50% ceny oraz przedstawi w urzędzie skarbowym zabezpieczenie kwoty zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 2, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstanie z chwilą wystawienia faktury dokumentującej zapłatę całości lub części należności za towar.

Jeśli natomiast Podatnik nie złoży przedmiotowego zabezpieczenia kwoty zwrotu lub kwota zaliczki nie przekroczy 50% ceny, to obowiązek podatkowy w tym podatku nie powstaje od otrzymanej zaliczki. Obowiązek podatkowy powstanie wówczas według zasad ogólnych, określonych w art. 20 ust. 1 lub ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a faktura wystawiona po dokonaniu dostawy obejmować będzie całość ceny (wraz z otrzymaną wcześniej zaliczką).

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż powyższa informacja jest prawidłowa w zakresie stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika we wniosku oraz, że została wydana w trybie przepisów art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa obowiązujących w dniu złożenia przedmiotowego wniosku.