INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2012 r. (data wpływu 11 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanego wynagrodzenia na rzecz podmiotu zagranicznego z tytułu świadczonych usług – jest prawidłowe, jednakże z innych przyczyn niż przedstawione we wniosku.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2012 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanego wynagrodzenia na rzecz podmiotu zagranicznego z tytułu świadczonych usług.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka jest przedsiębiorcą działającym w sektorze przemysłu stoczniowego, zajmującym się produkcją statków i konstrukcji pływających. W ramach realizacji projektów budowy jednostek pływających Spółka korzysta z usług inżynieryjnych, tj. usług wsparcia technicznego w zakresie niektórych rozwiązań inżynieryjnych, nabywanych od podmiotu z siedzibą w USA. Przedmiotowe usługi inżynieryjne obejmują wsparcie techniczne w dostosowaniu posiadanej dokumentacji projektowej prototypu jednostki do wymogów, które musi spełniać ta jednostka zgodnie z opisem technicznym przedstawionym przez armatora.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy Spółka jest zobowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia za opisane powyżej usługi na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia za wskazane usługi inżynieryjne, tj. usługi wsparcia technicznego, wypłacanego na rzecz kontrahenta amerykańskiego.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu (tzw. nierezydenci), podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (jest to tzw. ograniczony obowiązek podatkowy).

Jednym z przejawów realizacji zasady ograniczonego obowiązku podatkowego na gruncie polskiego ustawodawstwa podatkowego jest art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z ust. 1 pkt 2a tego artykułu podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników-nierezydentów przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze – ustala się w wysokości 20% przychodów (tzw. podatek u źródła).

Zgodnie zaś z art. 26 ust. 1 ustawy osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych m.in. w art. 21 ust. 1, są co do zasady obowiązane, jako płatnicy, pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Aby zatem rozstrzygnąć, czy na Spółce ciąży obowiązek poboru podatku u źródła z tytułu wypłaty na rzecz kontrahenta z USA wynagrodzenia za świadczenie usług wsparcia technicznego należy w pierwszej kolejności określić, czy usługi te mieszczą się w zakresie stosowania przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy. Dla oceny tej niezbędne jest nie tylko zweryfikowanie, czy nie została ona wprost wymieniona w treści tego przepisu, ale także czy może zostać zakwalifikowana do „świadczeń o podobnym charakterze”, przy czym ocena ta powinna opierać się na analizie treści umowy zawartej pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą oraz charakterze rzeczywiście wykonanych świadczeń.

Zgodnie z przyjętą praktyką organów podatkowych za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do którejś z kategorii usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron.

Usługi wsparcia technicznego nabywane przez Spółkę od kontrahenta z USA nie zostały wymienione w treści art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy. Usługom tym nie można też przypisać cech pozwalających na uznanie, iż mają one podobny charakter do usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy. W szczególności nie są to usługi podobne do usług doradczych. Istotą nabywanych przez Spółkę usług wsparcia technicznego jest dostarczenie Spółce konkretnych danych inżynieryjnych, niezbędnych do właściwego sporządzenia przez Spółkę dokumentacji projektowej – w zgodzie z wymaganiami i oczekiwaniami armatora.

Mając zatem na uwadze, że do usług inżynieryjnych (usług wsparcia technicznego) świadczonych na rzecz Spółki przez jej kontrahenta z siedzibą w USA nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy, na Spółce nie ciąży obowiązek pobrania podatku u źródła od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz kontrahenta, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe, jednakże z innych przyczyn niż przedstawione we wniosku.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm.) – dalej: ustawa – podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Polska, na terytorium której znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Podmioty podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce zobowiązane są do opodatkowania jedynie tych dochodów, których źródło położone jest na terytorium Polski i nie są w Polsce opodatkowane z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski zarówno siedziby, jak i faktycznego zarządu podatnika.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
   
   2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

• ustala się w wysokości 20% przychodów.

Osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji – art. 26 ust. 1 ustawy.

W sytuacji przedstawionej we wniosku Spółka przy realizacji projektu korzysta z usług wsparcia technicznego od podmiotu amerykańskiego, będącego w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnikiem o ograniczonym obowiązku podatkowym w Polsce. Z tytułu świadczonych przez kontrahenta usług Wnioskodawca wypłaca wynagrodzenie.

Regulacja art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy stanowi otwarty katalog usług, których świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem „u źródła” w Polsce, czego dowodem jest użyte przez ustawodawcę sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”, jednak w ramach tego katalogu za „świadczenia o podobnym charakterze” należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie.

Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane, przy czym decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

W kontekście powyższego, analiza treści przepisu art. 21 ust. 1 ustawy, a zwłaszcza pkt 2a tej regulacji, w zestawieniu z charakterem usług wykonywanych przez podmiot amerykański w ramach przedmiotowej umowy, prowadzi do wniosku, iż świadczone na rzecz Spółki usługi przez nierezydenta wypełniają dyspozycję zawartą w tejże regulacji, albowiem podmiot amerykański wykonując opisane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej prace dla Wnioskodawcy stosuje własne umiejętności zawodowe i doświadczenie (dysponując wymaganą w tym zakresie wiedzą inżynierską i zdobytą na tym polu praktyką), co upodabnia te usługi do świadczeń doradczych.

Powyższe unormowanie należy stosować z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 ustawy).

Przechodząc zatem na grunt Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178) – dalej: Umowa – wskazać należy na postanowienie art. 8 ust. 1, zgodnie z którym zyski z przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa powinny być opodatkowane tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Jeżeli w zyskach mieszczą się pozycje dochodu, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej Umowy, postanowienia tamtych artykułów zastąpią postanowienia tego artykułu, jeżeli nie stanowi on inaczej – art. 8 ust. 5 Umowy.

Z kolei w myśl art. 13 ust. 3 Umowy za należności licencyjne uważa się wszelkiego rodzaju należności, które są płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub prac naukowych, włączając prawa autorskie, związane z filmami i taśmami magnetofonowymi używanymi przez rozgłośnie radiowe i stacje telewizyjne, patentami, znakami towarowymi, wzorami użytkowymi i zdobniczymi, dokumentacją, formułami, technologią produkcyjną, informacjami dotyczącymi doświadczeń przemysłowych, handlowych lub naukowo-badawczych lub umiejętności (know-how), jak również zyski osiągnięte ze sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji taką wartością majątkową lub prawami w takim zakresie, w jakim kwoty uzyskane z takiej sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji za odpłatnością uzależnione są od produktywności, używania lub dysponowania taką wartością majątkową lub prawami.

Ponieważ wypłacanego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia nie można zakwalifikować do należności licencyjnych, o których traktuje art. 13 Umowy, dokonując wypłaty wynagrodzenia na rzecz podmiotu amerykańskiego z tytułu świadczonych usług inżynieryjnych Spółka – mając na uwadze treść art. 8 ust. 1 Umowy – nie będzie obowiązana do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od uzyskanego w ten sposób przez nierezydenta dochodu, oczywiście pod warunkiem posiadania przez Spółkę certyfikatu rezydencji amerykańskiego usługodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.