Na podstawie przepisu art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137 , poz. 926 z późn. zm.) w odpowiedzi na pismo z dnia 03.09.2004 r., w sprawie udzielenia informacji odnośnie sposobu przeliczania kwot na fakturach wystawionych w obcych walutach i określenia podstawy opodatkowania dla podatników opodatkowanych na zasadach VAT - marża, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Krośnie Odrzańskim informuje:

Z zapytania wynika, że spółka cywilna prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług turystycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadzie VAT-marży. W związku z powyższym zachodzi pytanie: czy VAT-marża ma być liczony od wartości faktury wyliczonej wg kursu NBP, czy od faktycznej wartości sprzedanej waluty wyliczonej na fakturze pomniejszonej lub powiększonej o różnice kursowe?

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535 ) podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5. Ustęp 2 cyt. artykułu stanowi, że przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty: przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Zgodnie natomiast z ust. 3 art. 119 przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:
1) ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju;
2) działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
3) przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty;
4) prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Na podstawie art. 106 ust. 1 cyt. wyżej ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży , datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku , podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie przepisu art. 106 ust. 8 pkt 1 zawierającego upoważnienie dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do określenia szczegółowych zasad wystawiania faktur, danych, które powinny zawierać oraz sposobu i okresu ich przechowywania, wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971). Zgodnie z § 12 ust. 8 powoływanego wyżej rozporządzenia, faktury dokumentujące świadczenie usług turystyki, o których mowa w art. 119 ustawy oraz czynności, których podstawą opodatkowania jest marża, zgodnie z art. 120 ustawy, zawierają dane określone w ust. 1 pkt 1-5 i 12, oraz wyrazy „VAT marża”.

Zatem faktura taka powinna zawierać:
1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”; podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym;
4. nazwę towaru lub usługi;
5. jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub rodzaj wykonanych usług;
6. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem, wyrażoną cyframi i słownie.

Z przepisu § 12 ust. 6 ww. rozporządzenia wynika także, że kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do jednego grosza.

Ponadto art. 106 ust. 12 ustawy o VAT zawiera upoważnienie dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do określenia, w drodze rozporządzenia, sposobu przeliczania kwot w wykazywanych na fakturach, jeżeli na fakturach wykazywane są kwoty w walutach obcych, z uwzględnieniem przepisów w zakresie określania momentu powstania obowiązku podatkowego. Wykonaniem tej delegacji jest § 37 znajdujący się w rozdziale 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zmianami). Na podst. § 37 ust. 1 powołanego rozporządzenia kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote wg wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiona w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. W przypadku gdy na dzień wystawienia faktury bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony ( § 37 ust. 2) .

W przypadku nie wystawienia faktury w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia - w oparciu o przepis § 37 ust. 3 - kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote wg wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego.

Jednocześnie tut. organ podatkowy przypomina, iż obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług turystyki, opodatkowanych według szczególnej procedury, o której mowa w art. 119 ustawy, powstaje zgodnie z § 3 ww. rozporządzenia z chwilą ustalenia marży, nie później jednak niż 15 dnia od dnia wykonania usługi.

Reasumując, przy przeliczaniu kwot wykazanych na fakturach, należy stosować zasady określone zarówno w § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.