INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2012 r. (data wpływu 27 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do przychodów podatkowych wpłat dokonywanych tytułem spłaty nabytych wierzytelności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2012 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do przychodów podatkowych wpłat dokonywanych tytułem spłaty nabytych wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W listopadzie 2011 r. Spółka zakupiła zorganizowaną część przedsiębiorstwa za kwotę 1 618 tys. zł. W skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa wchodzą środki trwałe na kwotę 2 394 tys. zł oraz wierzytelności na kwotę 5 900 tys. zł. Cena nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa (tj. 1 618 tys. zł) jest mniejsza od wartości godziwej przejętych aktywów netto, zgodnie z art. 33 ust. 4 ustawy o rachunkowości, wynoszącej 8 294 tys. zł. Powstała różnica, czyli kwota 6 676 tys. zł, stanowi ujemną wartość firmy, którą ujęto na koncie rozliczenia międzyokresowe przychodów i jest odpisywana w comiesięcznych ratach na pozostałe przychody operacyjne. Zapłaty za zakupione wierzytelności, tj. kwota 5 900 tys. zł, będą wpłacane na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy odpisywana w pozostałe przychody operacyjne ujemna wartość firmy stanowi przychód podatkowy...
2. Czy dokonywane wpłaty przez kontrahentów (zakupione wierzytelności zorganizowanej części przedsiębiorstwa) są przychodem podatkowym...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie drugie. Zagadnienie zawarte w pytaniu pierwszym jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłaty te nie są przychodem podatkowym ponieważ zakupione wierzytelności nie generują ani kosztów, ani przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm.) – dalej: ustawa – przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Powyższy akt prawny nie definiuje pojęcia przychodu, a jedynie ogranicza się do kazuistycznego wyszczególnienia w art. 12 ust. 1 ustawy wartości majątkowych zaliczanych do tej kategorii. Ustawodawca nie wymaga, aby przychodem były tylko wymienione w tym przepisie pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej. Wszelkie wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne wymagania podane w rozdziale 2 ustawy, mogą być uznane za przychód osoby prawnej, zwłaszcza że listę pożytków – stanowiącą katalog zamknięty – które nie mogą być zaliczone do przychodów zawarto w ust. 4 cytowanego przepisu.

W związku z tym – zgodnie z art. 12 ust 1 pkt 1 ustawy – przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Użyte w cytowanym przepisie sformułowanie „otrzymane” oznacza, że przychód podatkowy powstaje w momencie otrzymania, czyli wpływu do majątku podatnika wymienionych środków, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami. O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów podatnika decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, którymi podatnik może rozporządzać jak właściciel.

Odmiennie natomiast ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych traktuje przychody związane z działalnością gospodarczą, za które uznaje przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont – por. art. 12 ust. 3 ustawy.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Należy mieć zatem na uwadze, że wierzytelność jest uprawnieniem do żądania spełnienia świadczenia z określonego stosunku zobowiązaniowego, przysługującym wierzycielowi wobec dłużnika. Stanowi ona zbywalne prawo majątkowe, którego realna wartość jest uzależniona od szeregu czynników, takich jak choćby bezsporność, stopień ściągalności, istniejące zabezpieczenia, itp. W rezultacie wartość zbywcza wierzytelności rzadko odpowiada jej kwocie nominalnej.

W analizowanej sytuacji, w wyniku nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Spółka stała się nowym wierzycielem – podmiotem uprawnionym do żądania od dłużników spełnienia świadczeń z określonych stosunków zobowiązaniowych. Spłata ciążącego na dłużniku zobowiązania przysługuje wierzycielowi, czyli w tym przypadku Spółce. W związku z realizacją tych uprawnień na jej rachunek bankowy będą wpłacane środki pieniężne przez dłużników nabytych wierzytelności. Tym samym, na mocy art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy, środki pieniężne otrzymane przez Spółkę tytułem spłaty nabytych wierzytelności stanowią jej przychód podatkowy, albowiem – wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy – w momencie otrzymania tej spłaty wierzyciel uzyskuje faktyczne władztwo nad spłaconymi środkami, tj. na jego rachunek wpływają kwoty pieniężne stanowiące trwałe, bezzwrotne i definitywne przysporzenie majątkowe. Nie ma przy tym znaczenia tytuł prawny ich uzyskania.

Podkreślenia również wymaga, iż w sytuacji opisanej w stanie faktycznym nie mamy do czynienia z własnymi wierzytelnościami, ale z wierzytelnościami nabytymi, tym samym spłata tych wierzytelności nie będzie stanowić jedynie spłaty ujętych wcześniej w rachunku podatkowym Spółki należności, lecz będzie bezpośrednio tworzyła przychód podatkowy poprzez rzeczywisty wpływ środków pieniężnych na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.