INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27.08.2012r. (data wpływu 11.09.2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT usług pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczonych przez agenta ubezpieczeniowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.09.2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT usług pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczonych przez agenta ubezpieczeniowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. /dalej jako: X / prowadzi działalność gospodarczą jako dealer samochodowy. W ramach prowadzonej działalności, działa również jako agent na rynku ubezpieczeń. W związku z prowadzoną działalnością, wykonuje określone usługi polegające na pozyskaniu klientów, którzy są zainteresowani zawarciem umowy ubezpieczenia z zakładem ubezpieczeń. Agent może działać bezpośrednio na rzecz zakładów ubezpieczeń lub na rzecz innych pośredników ubezpieczeniowych.

X posiada status agenta ubezpieczeniowego w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym /Dz.U. z 2003r. Nr 124 poz. 1154 ze zm./. Zakres i istota świadczonych usług jest taki sam niezależnie czy X wykonuje je na rzecz zakładów ubezpieczeniowych czy na rzecz innych pośredników ubezpieczeniowych, którzy mają zawarte umowy z zakładami ubezpieczeń.

Każdorazowo, celem świadczonych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego jest doprowadzenie przez Agenta do zawarcia umów ubezpieczeniowych pomiędzy ubezpieczonymi a zakładem ubezpieczeń.

W ramach świadczonych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego X wykonuje następujące czynności:

• popularyzowanie usług ubezpieczeniowych, pozyskiwanie klientów oraz informowanie klientów o możliwości zawarcia i warunkach umów ubezpieczenia, w tym o sposobie realizacji świadczeń z tytułu umów ubezpieczenia,
• udzielanie pomocy ubezpieczającym przy wypełnianiu wniosków ubezpieczonych, przyjmowanie od ubezpieczających tych wniosków i innych dokumentów niezbędnych do zawarcia umowy ubezpieczenia oraz wykonywanie innych czynności przygotowawczych zmierzających do zawarcia umów ubezpieczenia,
• przekazywanie ubezpieczającym tekstów Ogólnych Warunków Ubezpieczenia i Szczególnych Warunków Ubezpieczenia,
• przekazywanie ubezpieczającym polis ubezpieczeniowych i dowodów płatności,
• obliczanie wysokości składki ubezpieczeniowej, inkasowanie składek ubezpieczeniowych, wystawianie pokwitowań przyjęcia składek ubezpieczeniowych,
• obsługę ubezpieczających związaną z odnawianiem i kontynuacją umów ubezpieczenia,
• organizowanie i nadzorowanie czynności agencyjnych,
• uczestniczenie w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy świadczenie przedmiotowych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego podlega zwolnieniu od podatku VAT...
2. Czy świadczenie przedmiotowych usług na rzecz pośredników ubezpieczeniowych podlega zwolnieniu od podatku VAT...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy:

W zakresie pytania 1:

Zdaniem X świadczenie przedmiotowych usług powinno podlegać zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji usług dla celów VAT. Ponadto ustawa o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 w przypadku usług finansowych nie zawiera odniesienia do klasyfikacji statystycznych w kontekście podatkowej klasyfikacji usług.

Zdaniem X dla celów podatkowych usługi powinny być zatem kwalifikowane zgodnie z ich charakterem. Wobec powyższego, w ocenie X , usługi których istotą jest pośredniczenie w świadczeniu usług ubezpieczeniowych czyli usługi, które polegają na doprowadzeniu do zawarcia umowy ubezpieczenia powinny być traktowane jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i powinny podlegać zwolnieniu od podatku VAT.

Czynności, które wykonuje X w ramach umowy mają na celu pozyskanie klienta dla zakładu ubezpieczeń poprzez doprowadzenie do zawarcia umowy ubezpieczenia pomiędzy ubezpieczycielem a zakładem ubezpieczeń.

W ramach umowy do obowiązków X należy:

• oferowanie klientom produktów ubezpieczeniowych zgodnie z najlepszą wiedzą, poprzedzoną poradą w zakresie wyboru optymalnego dla ubezpieczającego wariantu ubezpieczenia,
• zachowanie należytej staranności, lojalności, uczciwości, solidności, przyjętych w środowisku norm etycznych i obyczajowych przy wykonywaniu czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego,
• rzetelnego i dokładnego wypełniania wniosków i innych dokumentów ubezpieczenia, dokonywania oględzin przedmiotów ubezpieczenia,
• rzetelnego informowania klientów o warunkach umowy ubezpieczenia, wręczania tekstów obowiązujących Ogólnych i Szczególnych Warunkach Ubezpieczenia mających zastosowanie do zawieranej umowy,
• przekazywanie ubezpieczającym polis ubezpieczeniowych i dowodów płatności,
• obliczanie wysokości składki ubezpieczeniowej inkasowanie składek ubezpieczeniowych, wystawianie pokwitowań przyjęcia składek ubezpieczeniowych,
• obsługę ubezpieczających związaną z odnawianiem i kontynuacją umów ubezpieczenia,
• organizowanie i nadzorowanie czynności agencyjnych,
• uczestniczenie w administrowaniu i wykonaniu umów ubezpieczenia.
  
  

W zakresie pytania 2

Zdaniem X , dla dokonania kwalifikacji podatkowej, drugorzędne znaczenie ma fakt czy czynności są wykonywane na rzecz zakładów ubezpieczeń czy też na rzecz pośredników ubezpieczeniowych. Ustawa o VAT w zakresie zwolnienia nie uzależnia skutków podatkowych od statusu odbiorcy usług.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy nie uzależnia zastosowania zwolnienia od statusu odbiorcy usług (zakład ubezpieczeń lub pośrednik ubezpieczeniowy). Takie podejście jest zgodne z założeniami konstrukcji podatku VAT, którego celem jest powszechność opodatkowania i neutralność podatku.

Zakres świadczonych usług przez X nie jest uzależniony od statusu podmiotu na rzecz którego świadczone są usługi zakład ubezpieczeń czy też pośrednik ubezpieczeniowy.Wobec powyższego, zwolnienia od podatku powinny być stosowane ściśle i w oparciu o charakter przedmiotowych usług.

W obydwu przypadkach X wykonuje te same czynności mające na celu pozyskanie klienta przez zakład ubezpieczeń i zawarcie umowy ubezpieczenia pomiędzy klientem a zakładem ubezpieczeń.W konsekwencji w obydwu przypadkach powinny mieć zastosowanie takie same zasady opodatkowania.

Takie stanowisko jest zgodne z praktyką wspólnotową w zakresie opodatkowania podatkami pośrednimi. Zgodnie z linią orzecznictwa przyjętą przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości dla podatkowej kwalifikacji usługi na gruncie VAT znaczenie ma charakter usługi a nie status odbiorcy. Przykładowo takie stanowisko zostało zaprezentowane w wyroku w sprawie Cimber Air A/S przeciwko Skatteministeriet (C-382/02 z dnia 16 września 2004). ETS uznał „że zwolnienie od podatku stanowią samodzielne instytucje prawa wspólnotowego, które należy widzieć w kontekście wspólnego systemu podatku VAT wprowadzonego w szóstej dyrektywie (...).

System ten oparty jest w szczególności na dwóch zasadach. Po pierwsze, podatek VAT jest pobierany od każdej usługi lub dostawy towarów przez podatnika odpłatnie. Po drugie, zasada neutralności podatkowej nie dopuszcza aby uczestnicy obrotu dokonujący transakcji tego samego rodzaju byli w kwestii poboru podatku VAT traktowani odmiennie.

Wobec powyższego zdaniem X świadczenie wskazanych usług powinno podlegać zwolnieniu od podatku VAT bez względu na to czy odbiorcą usługi jest zakład ubezpieczeń czy też pośrednik ubezpieczeniowy

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie o art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 Nr 177 poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41. Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Ponadto, jak wynika z przepisu art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

W pierwszej kolejności należy określić jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Stosownie do art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347.1 ze zm.), państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Wskazać należy, że terminy używane do określenia zwolnień podatku przewidziane w artykule 13 Dyrektywy muszą być wiernie interpretowane, jako że stanowią wyjątki od ogólnej zasady, która mówi, że podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika (patrz w szczególności sprawa 348/87 Stichting Uitvoering Financiele Acties (1989) ECR 1737, paragraf 13 i sprawa C-287/00 Commission v Germany (2002) ECR I-5811, paragraf 43).

Jest ustalonym prawem precedensowym, że zwolnienia te stanowią niezależne pojęcia prawa wspólnotowego, którego celem jest uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych Państwach Członkowskich.

W związku z powyższym tut. organ wydając interpretację w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2011r. określa ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych.

Natomiast, „czynność ubezpieczeniowa”, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Czynność ubezpieczeniowa, w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe TSUE w sprawie C-8/01 orzekł jednak, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skania C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie „transakcje ubezpieczeniowe” nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, iż tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B(a) Szóstej Dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca działa agent na rynku ubezpieczeń. W związku z prowadzoną działalnością, wykonuje określone usługi polegające na pozyskaniu klientów, którzy są zainteresowani zawarciem umowy ubezpieczenia z zakładem ubezpieczeń. Agent może działać bezpośrednio na rzecz zakładów ubezpieczeń lub na rzecz innych pośredników ubezpieczeniowych.

Zakres i istota świadczonych usług jest taki sam niezależnie czy Spółka wykonuje je na rzecz zakładów ubezpieczeniowych czy na rzecz innych pośredników ubezpieczeniowych, którzy mają zawarte umowy z zakładami ubezpieczeń. Każdorazowo, celem świadczonych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego jest doprowadzenie przez Agenta do zawarcia umów ubezpieczeniowych pomiędzy ubezpieczonymi a zakładem ubezpieczeń.

W ramach świadczonych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego X wykonuje następujące czynności:

• popularyzowanie usług ubezpieczeniowych, pozyskiwanie klientów oraz informowanie klientów o możliwości zawarcia i warunkach umów ubezpieczenia, w tym o sposobie realizacji świadczeń z tytułu umów ubezpieczenia,
• udzielanie pomocy ubezpieczającym przy wypełnianiu wniosków ubezpieczonych, przyjmowanie od ubezpieczających tych wniosków i innych dokumentów niezbędnych do zawarcia umowy ubezpieczenia oraz wykonywanie innych czynności przygotowawczych zmierzających do zawarcia umów ubezpieczenia,
• przekazywanie ubezpieczającym tekstów Ogólnych Warunków Ubezpieczenia i Szczególnych Warunków Ubezpieczenia,
• przekazywanie ubezpieczającym polis ubezpieczeniowych i dowodów płatności,
• obliczanie wysokości składki ubezpieczeniowej, inkasowanie składek ubezpieczeniowych, wystawianie pokwitowań przyjęcia składek ubezpieczeniowych,
• obsługę ubezpieczających związaną z odnawianiem i kontynuacją umów ubezpieczenia,
• organizowanie i nadzorowanie czynności agencyjnych,
• uczestniczenie w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia.
  
  

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie wykonuje czynności ubezpieczeniowych. Czynność ubezpieczeniowa, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy. Zainteresowany nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta.

Zauważyć należy, iż „czynność ubezpieczeniowa”, w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między ubezpieczycielem, który na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług może korzystać ze zwolnienia z tego podatku, a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym. Natomiast z opisu sprawy wynika, iż między Wnioskodawcą a klientami nie zaistnieje żaden stosunek prawny ubezpieczenia.

Wnioskodawca nie świadczy również usług reasekuracyjnych, polegających na wykonywaniu czynności związanych z przyjmowaniem ryzyka cedowanego przez zakład ubezpieczeń lub przez zakład reasekuracji oraz dalsze cedowanie przyjętego ryzyka.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy wynika, iż prawodawca zwolnił od podatku również usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Czynności wykonywane przez pośrednika ubezpieczeniowego dotyczą czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń (agencyjne) oraz czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej (brokerskie).

Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego. Usługa pośrednictwa ubezpieczeniowego to usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo ma zatem na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

Natomiast zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Z kolei, w sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Z uzasadnienia wyroku w sprawie CSC Financial Services Ltd. (wyrok TSUE z dnia 13 grudnia 2001 r., C-235/00), która to spółka świadczyła usługi typu call center na rzecz instytucji finansowych. Trybunał podjął się też próby konstruowania definicji samego pośrednictwa. Pośrednikiem jest więc podmiot niebędący żadną ze stron umowy, ale świadczący usługę na rzecz strony w zamian za wynagrodzenie. W skład usługi wchodzić może zwłaszcza prowadzenie negocjacji. Celem pośrednictwa jest zaś uczynienie wszystkiego co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę. Z kolei nie może być mowy o pośrednictwie wówczas, gdy jedna ze stron umowy zleca tylko podwykonawcy część czynności faktycznych.

Kontynuując kwestię odróżnienia pośrednictwa od innych usług, warto przytoczyć wyrok w sprawie Volker Ludwig (wyrok TSUE z dnia 21 czerwca 2007 r., C-453/05). Niemiecki podatnik był subagentem, działającym na rzecz spółki DVAG, która z kolei występowała w imieniu instytucji kredytowej. Zakres czynności V. Ludwiga obejmował wyszukiwanie klientów, prowadzenie z nimi rozmów, przedstawienie oferty. W przypadku zawarcia umowy kredytu DVAG otrzymywała prowizję od instytucji kredytowej V. Ludwig zaś – prowizję od DVAG. Zdaniem TSUE ani okoliczność działania podatnika jako subagenta, ani dokonywanie dodatkowo doradztwa majątkowego (które jeśli ma charakter pomocniczy, to dzieli skutki podatkowe pośrednictwa kredytowego) – zwolnienia nie wykluczają. Trybunał wyszedł też z zasady neutralności VAT, zauważając, że podatnicy muszą mieć możliwość wyboru modelu organizacyjnego, który ekonomicznie byłby dla nich najbardziej odpowiedni, nie narażając się na opodatkowanie czynności (wyrok TSUE z dnia 25 lutego 1999 r., C-349/96).

Uwzględniając powyższe, wskazane we wniosku usługi, świadczone przez Wnioskodawcę korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, przy czym zakres usług świadczonych przez pośrednika nie jest uzależniony od statusu podmiotu, na rzecz którego świadczone są usługi – zakład ubezpieczeń, czy też pośrednik ubezpieczeniowy. W obydwu przypadkach wykonywane są takie same czynności mające na celu pozyskanie klienta przez zakład ubezpieczeń i zawarcie umowy ubezpieczenia pomiędzy klientem a zakładem ubezpieczeń. W konsekwencji, w obydwu przypadkach (świadczenie na rzecz zakładu ubezpieczeń lub świadczenie na rzecz pośredników ubezpieczeniowych) powinny mieć zastosowanie takie same zasady opodatkowania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.