Postanowienie

Na podstawie art. 14a par.1 , par. 3 i par.4 oraz art. 217 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j.t.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) oraz art. 23a i art. 23b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 24.01.2005 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wieluniu biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz prawny postanawia

uznać za prawidłowe stanowisko przedstawione w złożonym wniosku.

Uzasadnienie

Podatnik prosi o interpretację przepisów dotyczących opodatkowania stron umowy leasingu wynikających z art. 23b pkt 1 ust. 1 i art. 23c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że podatnik świadczy usługi transportowe leasingowanym środkiem transportu. Umowa leasingowa została zawarta na okres 48 miesięcy.
Podatnik zwraca się z zapytaniem czy w przypadku dokonania cesji umowy leasingowej na innego leasigobiorcę po 12 miesięcznym okresie jej trwania będzie miał prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu dotychczasowych rat leasingowych oraz opłaty wstępnej (z art. 23b pkt 1 ust. 1 wynika, że umowa leasingowa musi być zawarta na okres nie krótszy niż 40% normatywnego okresu amortyzacji).

Przepisy art. 23a - 23l ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) nie określają skutków podatkowych wcześniejszego rozwiązania umowy leasingu bądź też cesji umowy. Powyższa ustawa reguluje jedynie skutki podatkowe rozporządzania przedmiotem leasingu po upływie podstawowego okresu umowy oraz skutki podatkowe występujące w trakcie trwania umowy.W art. 23b ust.1 pkt 1 określono, że opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystajacego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych stanowią koszt uzyskania przychodu, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40 procent normatywnego okresu amortyzacj, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome,
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych.

Generalna zasada zaliczania poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodu zawarta jest w art. 22 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym, która mówi, że kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z opisanej we wniosku sytuacji wynika, że środek transportu był wykorzystywany w działalności gospodarczej na podstawie zawartej umowy leasingowej. Tak więc wydatki związane z zawarciem i realizacją umowy leasingowej winny stanowić koszty uzyskania przychodu gdyż wypełniają przesłankę zawartą w art. 22 ust. 1. Katalog wydatków niestanowiacych kosztów uzyskania przychodu wymieniony w art. 23 ust. 1 powyższej ustawy nie zawiera również omawianej sytuacji. Ponoszone przez podatnika wydatki z tytułu umowy leasingowej pozostawały w bezpośrednim związku przyczynowym z uzyskiwanymi przychodami, z działalności w zakresie usług transportowych. Należy przy tym zaznaczyć, że z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek przyczynił się do osiągnięcia przychodu.

Ze względu na powyższe należy stwierdzić, że w przypadku dokonania cesji umowy leasingu w czasie krótszym od okresu podstawowego przezkorzystającego, nie powstaje konieczność dokonania korekty kosztów uzyskania przychodu o wydatki związane z zawarciem umowy i ponoszonych w trakcie jej trwania.

Zacytowany przez podatnika we wniesionym zapytaniu art. 23c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Niniejszej interpretacji udzielono według stanu prawnego obowiązującego na dzień jej wydania i w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, oznacza to, że w przypadku zmiany po jej udzieleniu przepisów prawa w omawianym zakresie, a także okoliczności stanu faktycznego - informacja ta nie będzie miała zastosowania.
Powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.