W ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 54 poz. 535), ustawodawca nie przewidział przepisów przejściowych dotyczących zasad opodatkowania usług transportowych, które zostały „rozpoczęte” w okresie obowiązywania ustawy z 1993 r. a „zakończone” w okresie obowiązywania ustawy z 2004 r.
Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. obowiązującej od 1 maja 2004 r. ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem wyrażonym m. in. w ust. 13. Generalnie obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usługi, tj. w momencie gdy usługodawca zrealizował wszystkie czynności wchodzące do danego rodzaju usługi. Jednakże w myśl z ust. 13 pkt 2 lit. a w przypadku wykonania usług transportu osób i ładunków kolejami, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami samolotowymi i śmigłowcami, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wykonania tej usługi. Powyższe uregulowanie było zawarte w art. 6 ust. 8b pkt 2 lit. a w ustawie z dnia 08 stycznia 1993 r. o podatku od towarów o usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstawał z chwilą wykonania usługi, a w przypadku otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia od dnia wykonania usług: przewozu osób i ładunków kolejami, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami. Generalnie więc obowiązek podatkowy, zarówno na gruncie ustawy z 1993 r., jak również ustawy z 2004 r., powstawał nie później niż 30 dnia od dnia wykonania usługi. Ustawodawca określił w ten sposób maksymalnie nieprzekraczalny termin powstania obowiązku podatkowego. Oznacza to, iż fakturę należy wystawić najpóźniej z chwilą powstania obowiązku podatkowego, tj. przy braku zapłaty, 30 dnia od dnia wykonania usługi, ale jednocześnie zgodnie z brzmieniem § 18 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku (Dz. U. Nr 97 poz. 971), podatnik ma prawo do wystawienia faktury na 30 dni przed powstaniem obowiązku podatkowego.
Jednak w przypadku wystawienia jej przed powstaniem obowiązku podatkowego, obrót nią udokumentowany musi być ujęty w rozliczeniu za ten m-c, w którym powstaje obowiązek podatkowy w podatku VAT.
W opisywanej przez podatnika sytuacji, tj. wykonania usługi transportu towarów, której rozpoczęcie nastąpiło w kwietniu 2004 r., a zakończenie nastąpiło w dniu 05 maja 2004 r. zgodnie z ogólnymi zasadami prawa podatkowego, winny mieć zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące w momencie, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu jej wykonania. Ponieważ zakończenie wykonywania usługi nastąpiło w maju 2004 r., to również wtedy powstał w stosunku do niej obowiązek podatkowy wg zasad opisanych cyt. ustawie o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.
Zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy w przypadku transportu towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie miało miejsce odpowiednio na terenie dwóch różnych państw członkowskich, miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie transport towarów się rozpoczyna. W związku z powyższym, gdyby miejscem rozpoczęcia usługi transportu było terytorium RP, miejscem świadczenia usługi byłoby terytorium Polski, gdzie stawka podatku w przypadku usługi transportu wynosiłaby 22% zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku VAT.
W przypadku jednak, gdyby nabywca ww. usługi podał dla tej czynności zgodnie z art. 28 ust. 3 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług świadczącemu wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu, miejscem świadczenia usługi byłoby terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer. W opisywanej przez podatnika sytuacji zleceniodawcą usługi był polski podmiot.
Zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego, ww. sytuacji, strona będąca przewoźnikiem winna wystawić fakturę za wykonaną usługę za stawką podatku VAT w wysokości 22%, zgodnie z 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług i wykazać obrót z tego tytułu w składanej za dany okres rozliczeniowy deklaracji VAT-7.
Zatem zaprezentowane przez podatnika w treści zapytania stanowisko jest poprawne.