Naczelnik Urzędu Skarbowego oceniając na podstawie art. 14 a § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa Pana stanowisko przedstawione w sprawie w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrolne ani przed sądem administracyjnym, stwierdza, iż jest ono nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługi posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania.
Od powyższej zasady istnieją wyjątki, które zostały uregulowane w art. 27 ust. 2, 3 i 4. Zgodnie z art. 27 ust. 3 w przypadku gdy m. in. usługi elektroniczne (o których mowa w ust. 4), są świadczone na rzecz:
1) osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego lub
2) podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę
- miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.
Pojęcie usług elektronicznych zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 26 ww. ustawy, przez które rozumie się usługi świadczone za pomocą internetu lub podobnej sieci elektronicznej, których świadczenie z natury zależne jest od technologii informatycznej, i z reguły usługi te są zautomatyzowane, wymagają niewielkiej interwencji człowieka, oraz niemożliwe jest ich wykonanie bez wykorzystania technologii informatycznej; usługami elektronicznymi są w szczególności, m. in.: tworzenie i utrzymywanie stron internetowych, zdalne zarządzanie programami i sprzętem, dostarczanie oprogramowania oraz jego uaktualnień.
W związku z powyższym, jeżeli podatnik świadczy usługi elektroniczne dla odbiorców nie posiadających siedziby czy też miejsca zamieszkania w kraju (Polsce), podlega ona uregulowaniom zawartym w przepisach art. 27 ust. 3. Zatem w przypadku, kiedy odbiorca usług ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty i posiada status podatnika z kraju innego niż usługodawca (wymóg bycia podatnikiem VAT UE zależy od przepisów konkretnego państwa członkowskiego), miejsce świadczenia usług, a tym samym miejsce opodatkowania, zgodnie z cytowanym przepisem znajduje się poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, tj. w państwie gdzie posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. Sposób w jaki usługi te są opodatkowane, wynika z zasad określonych przez dane państwo członkowskie. W przypadku usług świadczonych na rzecz odbiorcy z krajów trzecich, nie wchodzących w skład Wspólnoty Europejskiej, katalog odbiorców jest szerszy, odnosi się do osób fizycznych, prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości, nie tylko do podatników, jak to ma miejsce w przypadku państw należących do Wspólnoty Europejskiej. Sposób rozliczenia się z działalności w tym przypadku regulują przepisy państw trzecich, z nich wynika obowiązek lub jego brak rozliczenia się z administracją skarbową danego kraju.
W przypadku, kiedy podatnik świadczy usługę na rzecz podmiotu nie posiadającego statusu podatnika z kraju innego niż usługodawca, mającego siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, usługa zostanie opodatkowana według reguły ogólnej z art. 27 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. według siedziby usługodawcy w Polsce, wg podstawowej stawki podatku od towarów i usług, tj. 22 %.
Definicja podatnika zawarta w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, na którą powołuje się Pan w zapytaniu, dotyczy podmiotów działających na terytorium kraju, nie będzie miała zastosowania do podmiotów prowadzących działalność na terytorium Wspólnoty (z wyłączeniem oczywiście terytorium RP). Ustalenie statusu podmiotu prowadzącego działalność na terenie Wielkiej Brytanii winno odbyć się na podstawie przepisów obowiązujących w tamtym kraju. Ponieważ jak wynika z opisanego przez Pana stanu faktycznego, usługobiorca Pańskich usług nie jest podatnikiem, który musiałby opodatkować nabycie świadczonych przez Pana usług, usługi te podlegają opodatkowaniu wg reguły ogólnej w kraju siedziby usługodawcy, tj. w Polsce przez usługodawcę.
Zgodnie z przepisem § 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971), precyzującym określone w ustawie zasady wystawiania faktury, wszyscy zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone „ Faktura VAT ”.
Natomiast szczegółowe elementy, które winna zawierać faktura, określa § 12 ww. rozporządzenia.
Jak wynika z przepisu § 30 ust. 1 rozporządzenia, przepisy § 12 i § 14 – 26 oraz § 29 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, tak więc w przypadku świadczenia usług opodatkowanych na terenie kraju przepisy § 30 nie będą miały zastosowania. W ust. 4 § 30 określono, iż faktura dokumentująca świadczenie usług, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2, a więc świadczonych na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, winna zawierać numer, pod którym nabywca usługi (opodatkowujący) jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju.
Natomiast w przypadku usług, dla których miejsce świadczenia znajduje się na terenie kraju nie ma obowiązku podawania na fakturze numeru, o którym mowa wyżej. Wobec czego stwierdzić należy, iż nie ma sprzeczności między opisanymi przepisami ustawy o VAT i rozporządzenia wykonawczego do niej, bowiem regulują one inne stany prawne i faktyczne.